معاون تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی و جندی شاپور اهواز با بیان  این مطلب که برای انتخاب عینک آفتابی باید به نکات ساده ولی مهمی توجه کرد، گفت: اولین نکته در بحث انتخاب عینک جدای از ظاهر آن که بسته به سلیقه های مختلف، ممکن است گوناگون باشد  ابعاد عینک است.

یعنی ابعاد عینک باید بگونه ای باشدکه حدقه چشم را بپوشاند.
فقهی در ادامه افزود: بعضی عینک ها باریک، بعضی گربه ای شکل و انواع مختلف دیگری وجود دارد که اینها از استاندارد لازم برخوردار نیستند. عینک باید طوری باشد که از اطراف آن بیرون قابل مشاهده نباشد و یا نور آفتاب از کناره های آن وارد چشم نشود.

وی با بیان این نکته که فرمهای موجود از انواع مختلفی مانند فلز و یا کائوچو  ساخته می شوند و انتخاب جنس فریم به سلیقه فرد بستگی دارد، افزود: نوع و وزن  فریم را سلیقه افراد مشخص می کند ولی فریم های فلزی به دلیل سنگینی از استحکام و دوام بیشتری برخوردار هستند، اما این فریم ها به دلیل فلزی بودنشان جاذب گرمای آفتاب هستند توصیه می شود که  از عینک هایی که فرمهای کائوچویی دارند یا از جنس سبکتر هستند و کمتر جاذب نور و حرارت می باشند، استفاه شود.
فقهی در خصوص عینک های فلزی ادامه داد: نکته بعدی وزن عینک های فلزی است که به دلیل سنگینی و فشاری که روی بینی وارد می کنند معمولا  آزاردهنده هستند مخصوصا اینکه اگر به مدت طولانی استفاده شود ممکن است اثر پایه هایش روی بینی باقی مانده و ظاهر نامطلوبی بوجود آورد.

دسته  اینگونه عینک ها هم پشت گوش قفل می شوند و باعث زخمی شدن آن می شوند، در نتیجه توصیه می شود دسته های عینک طوری  باشند که گذاشتن و برداشتن آن آسان باشد.
این جراح و متخصص بیماری های چشم گفت: هر برند و مارکی که استاندارهای مورد نیاز یک عینک را رعایت کند مورد تایید خواهد بود. اولین نکته در خصوص استاندارد بودن یک عینک جنس شیشه آن است که از دو  نوع تلق و پلاستیک فشرده ساخته می شوند.

انواع جنس شیشه ای معمولا سنگین تر هستند و در عین حال از کیفیت بالاتری برخوردار می باشند ولی نمی توان انواع تکنولوژی را روی آنها انجام داد یعنی مثلا فقط می توان رنگ آنها را عوض کرد و یا ماده ای به آن اضافه کرد که جاذب نور اشعه ماوراءبنفش باشد، ولی سایر تغییرات را نمی توان روی آنها اعمال کرد.

وی افزود: بنابراین استفاده از جنس پلاستیکی  فشرده یا پلیمرهای مخصوص به دلیل سبک بودن وزن آن و قابلیت ایجاد تغییرات گوناگون بر روی آن در میان مردم در حال افزایش است. در حال حاضر در عینک های موجود در بازار کمتر از شیشه استفاده می شود یعنی  اینها در واقع رنگ شیشه هستند.
معاون تحقیقات و فناوری دانشگاه با اشاره در خصوص نوع  رنگ شیشه و شدت رنگ این عینک ها گفت: باید رنگی را انتخاب کنیم که تغییری در رنگ اشیاء ایجاد نکند مثلا رنگ سبز را سبزتر یا کمرنگ تر نکند، بنابراین برای امتحان کردن آن باید حتما از یک طیف رنگی در اطراف محیط کمک گرفت.

بدین صورت که با گذاشتن آن روی چشم نباید هیچ تغییری در رنگ و اندازه اشیاء ایجاد شود.در نتیجه هر مقداری که کیفیت ساخت عینک بالاتر باشد تغییر رنگ کمتری ایجاد خواهد شد.
فقهی در خصوص نوع رنگ عینک ها گفت: معمولا بهترین رنگ تیره و خاکستری است که کمترین تاثیر را روی اشیاء دارد و رنگ های سبز و قهوه ای در رده های بعدی قرار دارند.به عبارتی این سه رنگ رنگ های مطلوبی هستند که توصیه می شوند.اما رنگ های آبی، قرمز و فانتزی اصلا توصیه نمی شوند زیرا در رنگ اشیاء تغییر ایجاد می کنند و در عین حال مقدار زیادی اشعه مضر را از خود عبور می دهند.

وی در ادامه گفت: کارکرد عینک آفتابی در سه جهت کاهش شدت نور ورودی به چشم، مانع از ورود اشعه های مضر به چشم و به عنوان حفاظی برای محیط بیرونی چشم عمل می کنند.
این فوق تخصص شبکیه و لیزر در پایان افزود: تیرگی عینک باید به حدی باشد که بتواند شدت نور را کنترل کند. بدین منظور برای ارزشیابی کیفیت عینک باید به این نکته توجه داشت که وقتی آن را روی چشم گذاشت در آینه نباید چشمان خود را ببینند، در غیر این صورت معلوم می شود که رنگ عینک از کیفیت لازم برخوردار نیست.

این لامپ‌ها در صورت بهره نادرست احتمال به جا گذاشتن عوارض و آسیب‌های پوستی، چشمی و مسمومیتی بسیار زیادی دارد. اگر نمی‌دانستید، خوب است بدانید:

کارشناسان انجمن پوست بریتانیا متوجه شده‌اند لامپ‌های کم‌مصرف سبب تسریع ابتلا به سرطان پوست، سرگیجه و میگرن بویژه در بیماران مبتلا به صرع می‌شود. اگر پوست حساسی دارید بیش از دیگران در معرض آسیب این لامپ‌ها قرار دارید.

‌ لامپ‌های کم‌مصرف سفید و مهتابی را حتما با مخلوطی از رنگ‌های زرد و خورشیدی تلفیق کنید تا آسیب‌های چشمی کمتری داشته باشد.

‌ لامپ مشمول اجرای استاندارد اجباری است. از خرید و استفاده از انواع غیراستاندارد که ضرر بیشتری دارد خودداری کنید؛ حتی اگر ارزان‌تر است، برای سلامتی‌تان گران تمام می‌شود.

‌ توصیه شده که لامپ‌های کم‌مصرف برای گرفتن بیشترین بهره نوری به صورت آویز نصب و استفاده شود، نه‌ایستاده و رو به‌ بالا.

‌ در لامپ‌های فلورسنت ، الکترون‌های خارج شده از الکترودهای گداخته با اتم‌های جیوه تصادم کرده، سبب تابش اشعه فرابنفش می‌شود و پرتوهای فرابنفش به پوست و چشم آسیب می‌زند.

‌ این لامپ‌ها حاوی مقادیری جیوه است. جیوه در هوا به بخاری سمی تبدیل می‌شود. به هیچ وجه لامپ‌های کم‌مصرف و لامپ‌های گازی مبتنی بر تخلیه الکتریکی را نشکنید و از نزدیک آنها عبور نکنید.

‌ در کشورهای پیشرفته در صورت شکستن این لامپ‌ها باید بلافاصله با مراکز آتش‌نشانی و مبارزه با سموم محیط‌زیست تماس گرفت و کمک خواست.

‌ در صورت شکستن لامپ‌های کم‌مصرف مهتابی، جیوه به‌شکل پودری ریز پخش می‌شود. در این صورت برای به حداقل رساندن خطرات آن، ابتدا بسرعت در و پنجره‌ها را باز کنید. افراد و حیوانات خانگی باید طی 15 تا 20 دقیقه‌ای که تهویه هوا صورت می‌گیرد از محل دور باشند.

پس از آن بینی و دهان را پوشانده، تکه‌های بزرگ‌تر حباب شکسته را بدون تماس دست، با تکه‌ای مقوا یا خاک‌انداز یا دستکش ضخیم بردارید و درون ظروف شیشه‌ای یا کیسه پلاستیکی محکم و بدون درز و پارگی قرار دهید.

تکه‌های ریز و پودر شده را با نوار چسب‌های عریض یا گذاشتن و برداشتن پیاپی دستمال مرطوب پاک کنید. آنها را با جارو کردن (برقی یا دستی) جمع نکنید. این کار باعث پخش سم جیوه می‌شود.

‌ دستمال را برای استفاده مجدد نشویید و آن را در کیسه یا ظرف شیشه‌ای گذاشته، در آن را محکم با چسب ببندید و بلافاصله از محیط زندگی دور کنید.

‌ غیر از مزایای بسیار، حتما مراقب اثرات مضر و ناشی از استفاده طولانی مدت یا نادرست این لامپ‌ها مثل خستگی ، از دست رفتن تمرکز، ابتلا به آب‌ مروارید، ایجاد کک‌ و مک و احتمالات سرطانی باشید.

مجمع الجزایر مالدیو کشوری متشکل از یک هزار و 192 جزیره مرجانی است که در اقیانوس هند واقع شده است و ارتفاع آن از سطح دریا تنها 1.5 متر است.

تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد، سطح آب دریا از سال 1900 میلادی تاکنون 18 سانتی متر بالاتر آمده و این میزان تا سال 2100 میلادی به 60 سانتی متر خواهد رسید؛ بسیاری از جزایر این کشور تاکنون به زیر آب فرو رفته اند و با این روند مالدیو بزودی بطور کامل غرق خواهد شد!

دولت مالدیو در حال حاضر با یک شرکت هلندی برای ساخت مجموعه جزایر مصنوعی شناور وارد مذاکره شده است که می تواند علاوه بر نجات این کشور، به جذب گردشگر بیشتر منجر شود.

شرکت هلندی در صورت موفقیت در اجرای این پروژه، طراحی نخستین کشور شناور و بزرگترین مجموعه جزایر شناور جهان را به نام خود ثبت می کند.

قرار است به جای ساخت یک جزیره شناور بسیار بزرگ، چندین جزیره کوچک مصنوعی با استفاده از ورقه‌های بتن و فوم پلی استایرن طراحی شوند که بوسیله لنگرهای عظیم به بستر دریا متصل می‌شوند.

با این روش جزایر مصنوعی شناور از استحکام و ثبات مناسبی در برابر تغییرات جوی اقیانوس برخوردار شده و فضای کمتری از بستر دریا برای ساخت سازه اشغال می‌شوند که به حفظ حیات دریایی منطقه نیز کمک می کند.

این پروژه همچنین شامل ساخت چندین جزیره مصنوعی اقامتی و تفریحی از جمله یک هتل مجلل و زمین بازی است که باعث جذب بیشتر گردشگر و رونق اقتصادی مالدیو خواهد شد.

یکی از مولفه‌هایی که در جستجوی حیات در نقاط دیگر جهان به طور معمول در نظر گرفته می‌شود،‌ وجود آب است. در واقع، تصور بر این است که حیات،‌ دست‌کم به شکلی که ما می‌شناسیم،‌ بدون آب امکان‌پذیر نیست.

اما شاید باید دید خود را تغییر بدهیم. به نظر می‌رسد محققین کلید تازه‌ای برای دستیابی به حیات یافته‌اند،‌ امکانی جدید بدون نیاز به آب.  

 به گزارش پاپ ساینس محققین بر پایه مطالعات جدید خود چنین عنوان می‌کنند که لازم نیست از این بعد،‌ وقتی در سایر سیاره‌ها به دنبال آثاری از حیات می‌گردیم، وجود آب را شرطی اساسی و لازم بدانیم. به گفته آن‌ها، پروتئینی که اکسیژن را به ماهیچه‌ می‌رساند، می‌تواند بدون آب و با استفاده از یک پلیمر سنتزی به جای آن، ‌این کار را انجام دهد.

ادام پریمن از دانشگاه بریستول واقع در انگلستان، در مطالعه جدید خود، ‌پروتئین میوگلولبین (پروتئینی در خون که اکسییژن را منتقل می‌کند) را از مولکول‌های آب آن جدا کرد و به جای آن، یک ماده سنتزشده قرار داد.

این ماده پلیمری، مانند یک پوشش عمل می‌کند و به نوعی پروتئین‌ها را مرطوب می‌کند و توده‌ای مایع از آن‌ها می‌سازد.

این تغییر در حالی اتفاق می‌افتد که هیچ حلال یا مایع دیگری وجود ندارد که آن‌ها را بپوشاند یا به آن‌ها در حرکت کمک کند. به نظر می‌رسد که این پروتئین می‌تواند در غیاب پوشش آبی که حالت چسبندگی خود را از آن می‌گیرد، باز هم به فعالیت طبیعی خود ادامه دهد.
پریمن در این‌باره می‌گوید: «پروتئین‌ها خودشان مایع لازم هستند.»
وی به اتفاق همکارانش به مشاهده پروتئین‌های تغییریافته پرداخت و به این نتیجه رسید که آن‌ها در واقع خیلی هم خوب عمل می‌کنند، به همان خوبی که پروتئین‌ها در حضور آب عمل می‌کنند. حتی در این حالت، ‌اتصال خود با اکسیژن را هم حفظ می‌کردند،‌ قابلیتی که برای عملکرد میوگلوبین ضروری است.
اما از ماجرای موجودات بیگانه و حیات فرازمینی که بگذریم، برای زندگی ما،‌ چه اهمیتی دارد که پروتئین بدون آب داشته باشیم؟

به گفته محققین، از پروتئین تغییریافته می‌توان برای بستن جراحت‌ها استفاده کرد تا اکسیژن به پوست برسد. البته این یافته بدان معنا نیست که حیاتی که ما می‌شناسیم، کلا بدون آب دوام می‌آورد،‌ چون پروتئین به این شکل هرگز در طبیعت دیده نشده است.

اما آیا ممکن است بتوانیم از این یافته برای تولید پروتئین‌های خونی بدون آب استفاده کنیم که برای انتقال آسان‌تر باشند؟ در واقع خون مصنوعی همین حالا هم وجود دارد، اما شاید نسخه‌های آینده آن دیگر نیازی به آب نداشته باشد.
از طرف دیگر، یکی از بزرگ‌ترین موانع زندگی در سیارات دیگر، فقدان آب و هزینه‌های بسیار گزاف انتقال آب به آن نقاط است.

اما شاید انسان‌های آینده با خون حاوی پلیمر و فاقد آب، بتوانند بدون آب روی کرات دیگر دوام بیاورند.

محققان دانشگاه زوریخ نظریه جدیدی را مطرح کرده و شبیه سازی را از راه شیری ساخته اند تا شیوه اندازه گیری جرمی را پیش از بکارگیری داده های واقعی در آن، آزمایش کنند.

سیلیوا گارباری مجری این تحقیقات گفت: 99 درصد از وجود ماده تاریک در نزدیکی خورشید مطمئن هستیم.

این مطالعه مدعی است شیوه های مورد استفاده طی 20 سال گذشته تعصب آمیز بوده است و همیشه میزان وجود ماده تاریک در کائنات را کمتر برآورد می کردند.

به گفته گاباری این می تواند نخستین شواهد از حلقه ای از ماده تاریک در کهکشان ما باشد این یافته می تواند به این معنا باشد که هاله ماده تاریک  کهکشان ما در حال فشرده شدن است.

این محققان شیوه غیر متعصبانه ای ارائه کردند که پاسخ های صحیح را از داده های شبیه سازی شده بازیابی کرد.

آنها این شیوه را در مورد موقعیت ها و سرعت های هزاران کوتوله نارنجی K در نزدیکی خورشیدی به کار گرفتند و به اندازه گیری های جدیدی از چگالی ماده تاریک منطقه ای دست یافتند.

"فریتز زویکی" دانشمندی که چندین دهه پیش این نظریه را مطرح کرد معتقد بود خوشه های کهشکانی با ماده تاریک مرموزی که مانع از پراکندی آنها می شود، پر شده اند.

در آن زمان "جان اورت" در هلند کشف کرد چگالی این ماده در نزدیکی خورشید حدود دو برابر آن چیزی است که می تواند به دلیل وجود ستاره ها و گازها به تنهایی، توضیح داده شود.

دانستن ویژگی های ماده تاریک عامل مهمی در شناخت ذرات موجود در این ماده است.

کاوشگر مریخی کنجکاوی که روز دوشنبه در سیاره سرخ فرود آمد با برخورداری از 74 کیلوگرم محموله علمی به اندازه یک خودروی سواری است. استفاده از کاوشگرهایی با این مقیاس در سیارات دیگر به دلیل هزینه بالا و مصرف انرژی زیاد و محدودیت آنها ممکن نیست؛ از این رو محققان به دنبال ساخت دستگاه‌های نانوروبات ارزانتر در ابهاد یک میلیاردم کنجکاوی هستند.

یک فضاپیمای مداری به انتقال کپسولی از دانه‌های غبار بر روی مریخ می پردازد که از گرانش پایین این سیاره که 36 درصد گرانش زمین است برای حرکت بر روی بادهای مریخی استفاده خواهند کرد.

جان بارکر، فیزیکدان دانشگاه گلاسکو اظهار کرد که طبق شبیه‌سازی‌های رایانه‌یی وی، توفانی از 30 هزار روبات می‌تواند هزاران کیلومتر از سطح مریخ را پوشش دهد. هر روبات از یک نانوپردازشگر، یک آنتن برای ارتباط با روبات‌های دیگر، یک حسگر برای جمع‌آوری اطلاعات و یک پوسته پلیمری متغیر با کنترل الکترودی برخوردار است.

هنگامی که این غبارها بر روی زمین قرار گرفتند، به شکل‌های مختلف از یک نمای بیرونی صاف تا یک گودال سیاه تغییر شکل می‌دهند که به ایجاد کشش برای کمک به سفر بر روی باد می‌پردازند.

این روبات‌ها از حسگرهای خود برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد جریانات هوای مریخ و ترکیبات شیمیایی سیاره استفاده کرده و سپس این اطلاعات را به مدارگرد منتقل می‌کنند. فضاپیمای مدارگرد نیز پس از دریافت اطلاعات آنها را به زمین ارسال خواهد کرد.

این پروژه شاید به نظر بسیار مشکل و ناممکن بیاید اما پلیمرهای خود تغییردهنده در حال حاضر در سطح آزمایشگاهی وجود دارند و بارکز در حال آزمایش چالش‌برانگیزترین بخش این مفهوم یعنی مجموعه ارتباطی با زیرساخت‌های سانتیمتری است.

برای ماموریتهای پیچیده‌تر و هدایت شده‌ مانند حفر سطح مریخ و جمع‌آوری نمونه، روبات‌ها باید به طور خودکار و با قدرت خود حرکت کنند. محققان برنامه گروه نانوفناوری خودکار ناسا به تولید مفاهیمی برای روباتهای ریز موسوم به روروکTET پرداخته‌اند که از چنین قابلیتهایی برخوردار هستند. هر کدام از این مفاهیم یک بست چهار وجهی نانولوله کربنی است که با اتصالات به هم مرتبط هستند.

هر روبات می‌تواند با بزرگتر یا کوچکتر کردن این بست،‌ حرکت کرده و مرکز گرانش خود را تا قرار گرفتن در جهت دلخواه تغییر دهد.

دهها هزار روبات روروکTET مقیاس نانو می‌تواند برای شکل دادن به دستگاههایی مانند کاوشگر و آنتن به یکدیگر متصل شده و به انجام ماموریتهای مورد نظر بپردازند.

تاکنون مهندسان موفق به ساخت یک مفهوم 60 سانتیمتری شده‌اند که در پاسخ به فرمان انسانی حرکت می‌کند. برای کاهش اندازه این پیش‌ساخت به مقیاس نانو، دانشمندان به نانولوله‌های پیشرفته نیاز دارند که قادر به حرکت و تنظیم خود برای تشکیل انواع مختلف مواد هستند. به گفته دانشمندان، بسته به سرعت رشد فناوری نانو و سطوح سرمایه‌گذاری، این روباتها می‌توانند بین 30 تا 40 سال آینده در سطح مریخ فرود بیایند.

بدون پناهگاه، هر روبات مقیم مریخ در طولانی‌مدت تسلیم تابش کیهانی شدید و آب‌وهوای سخت مریخ خواهد شد. برای ایجاد امکان اجرای ماموریتهای طولانی‌مدت توسط نانوروباتها در مریخ، مهندسان دانشگاه نورث‌ایسترن در حال کار بر روی یک شبکه عنکبوتی چند کیلومتری از تونلهای نانولوله موسوم به مفهوم «ترااکسپلور شبکه‌یی» هستند.

یک مدارگرد محموله نانوروبات‌ها را در سطح مریخ فرود خواهد آورد. با قرار گرفتن در موقعیت، ناوروبات‌های محافظت شده می‌توانند سنجش‌های طولانی‌مدتی را در مورد آب‌وهوای مریخ و هرگونه فعالیت زمینی در آن انجام دهند.

اگرچه مریخ نخستین مقصد سیاره‌یی برای نانوروبات‌ها است اما دانشمندان می‌توانند در نهایت آنها را به مکانهای دورتر با شرایط شدیدتر نیز ارسال کنند.

دانشمندان آزمایشگاه پیرانش جت ناسا در حال تولید نانولوله‌های کربنی با قابلیت مقاومت در برابر دمای سطح 900 درجه فارنهایت سیاره ناهید هستند. دانشمندان دیگر نیز به مطالعه شیوه‌هایی برای حرکت نانولوله‌ها در فضای میان‌ستاره‌یی هستند.

باور کردنش سخت است؛ اما در دهه 1830 یک طبیعت‌شناس آلمانی تنها به این دلیل که می‌توانست کرم‌ها را به پروانه تبدیل کند، به زندان افتاد.

امروزه شاید زندانی شدن یک انسان به اتهام تبدیل کرم ابریشم به پروانه خنده‌دار باشد؛ اما پس از گذشت نزدیک به 2 قرن هنوز هم رازهای دگردیسی به طور کامل برای انسان فاش نشده و نقش تکامل به تازگی در چنین فرایندی روشن شده است.

از قرن‌ها پیش در زمان مصر باستان مردم می‌دانستند کرم‌ها و شفیره‌ها می توانند در طول زمان به حشرات بالغ تبدیل شوند. آنها این اتفاق را در قالب داستان‌ها و افسانه‌های متعددی مطرح کرده‌اند. به گزارش ساینتیفیک امریکن، دگردیسی هنوز هم فرایند پیچیده‌ای است؛ اما توضیح تکاملی آن چندان نیازی به افسانه‌ها و داستان‌پردازی ندارد.

زیست‌شناسان با استفاده از سنگواره‌ها و بررسی آناتومی و روند تکاملی حشرات فرضیه‌ای را پیشنهاد داده‌اند که به نظر قابل‌قبول می‌آید.

آنها می‌گویند اولین حشراتی که روی زمین زندگی می‌کردند از همان ابتدا مانند حشره بالغ، البته در مقیاس کوچکتر از تخم بیرون می‌آمدند، تا اینکه اولین‌بار در حدود 280 تا 300میلیون سال پیش حشراتی روی زمین شروع به زندگی کردند که در روزهای آغازین از تخم بیرون آمدن نه شبیه به نمونه‌های بالغ بودند و نه مانند آنها رفتار می‌کردند.

این تغییر رویه یک مزیت بزرگ داشت، چون باعث شده بود رقابت برای به دست آوردن منابع غذایی یکسان در والدین و حشره کوچک از بین برود. این تغییر آنقدر موفقیت‌آمیز بود که در حال حاضر نزدیک به 65درصد تمامی حیوانات روی زمین را حشراتی تشکیل می‌دهند که در زندگی خود دگردیسی را تجربه می‌کنند.

ادامه مطلب ...


موضوع مطلب :