این ساختارهای کاسه مانند چهار برابر ابعاد ویروس HIV هستند و می توانند در آینده به صورت خودکار از باکتری ها به عنوان سوخت استفاده کرده و برای حرکت خود انرژی رانشی ایجاد کنند.

به گفته محققان دانشگاه "ردبود" هلند این ساختار مشابه یک راکت یا موتور جت کوچک است. این ساختار به نوعی متفاوت از هسته کاتالیزوری و پوسته خارجی مجهز است و می توان از آن برای انتقال دارو استفاده کرد و یا در آینده ای دور از آنها به عنوان جراحهای روباتیک ریزی در میان عروق خونی استفاده کرد.

با این وجود این ابزار کوچک چالشهای زیادی را تا زمان تکمیل شدن در پیش رو دارد، برای مثال باید در محیطی حرکت کنند که ارتعاشات مولکولها بتوانند این ساختارها را در مسیر درست قرار دهند و همچنین باید برای سلولهای بدن آسیب زا نباشند.

از آنجایی که هر نوع سوخت داخلی در این موتورها به سرعت پایان خواهد یافت، این موتورها باید در مسیر حرکت خود ماده ای را به عنوان سوخت مورد استفاده قرار دهند.

برای ساخت این نانوموتورها، محققان از پلیمری استفاده کردند که می تواند به صورت خود به خودی به شکل کُره ای با وسعت 350 نانومتر در بیاید. این کره تا زمانی که حلال ارگانیک آن حفظ شود قابلیت انعطاف خود را نگه خواهد داشت، پس از اتمام این ماده کره به شکل دانه ای پلاستیکی درخواهد آمد.

این ساختارها در حال حاضر برای انتقال دارو مورد استفاده قرار می گیرند اما اکنون محققان توانسته اند موتوری را درون این کره ها قرار داده و به آنها توانایی حرکت بدهند. محققان برای ایجاد شکلی کاسه مانند در کره به منظور به دام انداختن منبع سوخت، پیش از اتمام ماده حلال بر روی آن حفره ای ایجاد کردند. این حفره می تواند ذرات پلاتین را به دام بیاندازد.

زمانی که این ساختارهای کاسه مانند به همراه قطره ای از پروکسید هیدروژن درون آب قرار می گیرد، پلاتین موجود در کاسه پروکسید هیدروژن را تجزیه می کند و رشته ای از حبابهای اکسیژن آزاد می شود و برای حرکت این نانوساختارها انرژی رانشی ایجاد می کند.

بر اساس گزارش وایرد، با این همه این موتورهای کوچک هنوز برای استفاده و آزمایش آمادگی ندارند زیرا از سرعت بسیار کمی برخوردارند و از سویی دیگر پروکسید هیدروژن برای بیشتر نسوج زیستی ماده ای سمی به شمار می رود.