در این طرح رطوبتی که به واسطه حرارت سوزان بیابان تبخیر می شود برای آبیاری گلخانه ها متمرکز خواهند شد، سیستمی که مشابه عملکرد بینی شترهای کوهاندار است. این پروژه که احداث آن هزینه ای برابر 3.3 میلیون پوند در بر خواهد داشت، فضایی در حدود 10 هزار متر مربع را در قطر به خود اختصاص داده است و امسال تکمیل و افتتاح خواهد شد.

دانشمندان با الهام از عملکرد حفره های بینی شتر توانسته اند به یک غیرممکن بزرگ دست پیدا کرده و جنگلی دست ساز بشر را در قلب بیابانی در قطر برویانند. این گلخانه باز، می تواند حیات گیاهی را به یکی از غیر قابل سکونت ترین نقاط زمین بازگرداند.

حفره بینی شترها رطوبت تبخیر شده در هوا را به سرعت جذب می کنند، زمانی که این حیوان نفس خود را از دهان خارج می کند، حفره های بینی به سرعت رطوبت موجود در آن را به داخل کشیده و هر ذره آب درون آن را متراکم می کند تا شتر بتواند در شرایط طاقت فرسای بیابانی زنده باقی بماند. بینی این حیوان همچنین می تواند رطوبت شبهای مرطوب بیابانی را نیز به خود جذب کند.

در پروژه "جنگل صحرا" نیز از همین شیوه برای آبیاری گیاهان استفاده شده و طراحان با الهام از این مکانیزم سیستمی را طراحی کرده اند که نتایج آزمایشهای آن کاملا موفقیت آمیز بوده است.

در این پروژه با استفاده از انرژی خورشیدی، آب از اعماق زمین به درون ساختار شیشه ای بزرگی مکیده خواهد شد. سپس هوای داغ بیابان آب سطحی را تبخیر می کند اما پرچینهایی که در اطراف این سیستم تعبیه شده پیش از اینکه بخار در آسمان ناپدید شود آن را سرد کرده و حرارت گلخانه را برای رشد گیاهان مناسب نگه می دارد.

از آنجایی که این هوای مرطوب سرد به واسطه حصارهایی که اطراف مجموعه قرار گرفته اند به وجود می آید، این هوا با لوله هایی که آب را از اعماق ماسه های داغ به سطح می آورند برخورد کرده و دوباره متراکم می شوند. به این شکل رطوبتی سطحی برای تغذیه و رشد گیاهان در فضا به وجود خواهد آمد.

گیاهان روییده شده در این پروژه در نهایت برای تولید سوخت زیستی به کار گرفته خواهند شد. این پروژه از ماه جولای افتتاح شده و عملیاتی خواهد شد.

بر اساس گزارش نیوساینتیست، در پروژه آزمایشی این طرح از آب دریا، نیروی متمرکز خورشیدی، پرچینهای تبخیر کننده و حوضچه هایی برای ذخیره سازی نمک برای ایجاد گلخانه استفاده شده است.