با کمک سامانه لیزری DE-STAR میتوان در کمتر از یک ساعت، سیارکهای تهدیدکننده زمین را بخار کرد. شاید این طرح بتواند تهدید سیارکهای خطرساز را برای همیشه از بین ببرد.
این ماجرا هیچ ربطی به داستانهای علمی-تخیلی ندارد: DE-STAR سامانهای لیزری است که برای تبخیر و یا انحراف سیارکهای تهدید کننده زمین طراحی شده است. DE-STAR مخفف عبارت «انرژی هدایت شده هدفگیری خورشیدی سیارکها و اکتشاف» است. این سامانه همانند پوشه باز شدهای است که یک برگه آن را لیزرها و برگه دیگرش را صفحات فوتوولتائیک تولید کننده انرژی از نور خورشید تشکیل دادهاند. با همزمانسازی پرتوهای لیزر، میتوان جریان مرحلهبندی شدهای خلق کرد که قادر به تولید یک پرتو 70 گیگاواتی هدایتپذیر است.
سیستم نصب شده روی این سامانه، دستورات مربوط به هدف مورد نظر را دریافت و جهت لیزر را به صورت خودکار تنظیم میکند. سپس پرتو لیزر نقطهای به قطر حدود 30 متر روی سیارکی ایجاد میکند که فاصله آن از ماهواره میتواند به اندازه فاصله زمین تا خورشید باشد، یعنی 150 میلیون کیلومتر.
تابش لیزر دمای سطح سیارک را تا هزاران درجه سلسیوس بالا میبرد؛ دمایی که برای تبخیر تمام مواد شناخته شده کفایت میکند. اگر اندازه سیارک مثلا به اندازه سیارکی باشد که زمستان گذشته در آسمان روسیه منفجر شد، DE-STAR میتواند ظرف کمتر از یک ساعت آن را کاملا تبخیر کند (البته به شرطی که آن را به موقع ردیابی کنیم). همچنین زمانی که مواد تشکیل دهنده سیارک در حال تبخیر هستند، نیروی رانشی در خلاف جهت حرکت سیارک ایجاد میکند که با نیروی پیشرانش موشکهای کمکی شاتل فضایی برابری میکند. این بدان معناست که با استفاده از یک تابش کوتاهتر لیزر، میتوان مسیر سیارک را با تغییر مدار آن منحرف کرد.
با ارسال انرژی الکتریکی تولید شده به صورت امواج مایکروویو (و نه لیزر)، DE-STAR همچنین میتواند نیروی لازم را برای اجسام مستقر در زمین یا فضا تامین کند. همچنین میتوان از لیزر برای پیشرانش مستقیم فضاپیماها استفاده کرد.
تنها یک مشکل کوچک در این میان وجود دارد! برای تبخیر کامل یک سیارک، هر کدام از بالههای DE-STAR باید حدود 10 کیلومتر طول داشته باشند. تا کنون سازهای با چنین ابعادی در فضا ساخته نشده است؛ اما اگر ارادهای جهانی برای انجام این کار وجود داشته باشد، میتوان ظرف 30 تا 50 سال ساخت آن را به پایان رساند.
اما از آنجاییکه ساختار این سامانه حالتی کاملا ماژولار دارد، میتوان کار را با ساخت نمونههای کوچکتر آغاز کرد. در حال حاضر امکان ساخت نمونه اولیهای با طول باله 1 متری وجود دارد. اما انرژی تولید همین نمونه به ظاهر کوچک به قدری هست که بتوانید غذای خود را از فاصله 1000 کیلومتری بپزید!..../khabaronline.ir
موضوع مطلب :