دلیل مرگ این دانشمند بزرگ ابتلا به بیماری پارکینسون عنوان شده است. وی در سال 1995 به خاطر کمک به کشف ماده شیمیایی و معلق در هوا که در تولید اسپری و گاز یخچالها به کار گرفته می شدند و تاثیر آن بر روی سوراخ شدن لایه اوزن موفق شد نوبل شیمی را از آن خود کند.

رولند به همراه دو دانشمند دیگر در دهه 1970 دریافتند که این ذرات معلق در هوا که به CFC ها شهرت دارند از پایداری بالایی برخوردارند و همین پایداری باعث شده تا این ذرات در اتمسفر زمین باقی بمانند و این رویداد، یعنی حضور CFC ها در معرض ماورا بنفش نور خورشید آنها را به ذراتی تبدیل می کند که می توانند لایه اوزن را از بین ببرند.

این یافته در سال 1974 در نشریه نیچر منتشر شد اما نتوانست بلافاصله توجه مجامع علمی را به خود جلب کند و در واقع در همان ابتدا با سکوت محض مجامع علمی و صنعتی مواجه شد زیرا ایده ای بسیار نوآورانه بوده و فراتر از تفکر و مطالعات علمی آن زمان بود.

همچنین مدیران اجرایی شرکتهای تولید کننده CFC ها به سرعت نتایج این تحقیق را رد کردند زیرا از به خطر افتادن صنعت چند میلیارد دلاری خود وحشت داشتند.

در سال 1985 دانشمندان بریتانیایی از کشف حفره ای در لایه اوزن بر فراز آنتراکتیکا خبر دادند و کشف مقادیر زیادی از ذرات CFC بر روی این منطقه باعث شد تا یافته های رولند به اثبات برسد.

در نهایت این ایده در سال 1987 منجر به انعقاد پیمان مونترال در بین 70 کشور شد که بر اساس آن تمامی این کشورها متحد شدند تا تولید و استفاده از CFC ها را متوقف کنند، امروز تعداد این کشورها به 196 رسیده است.

بر اساس گزارش واشنگتن پست، کشف رولند و همکارانش در واقع منجر به یکی از بزرگترین موفقیتهای زیست محیطی یعنی پیمان مونترال شد و توانست زمین را از خطر پرتوهای فرابنفش خورشیدی نجات دهد.