ماشین های فضایی، روبات های سخنگو و... را همیشه در داستان های تخیلی دیده ایم اما ژاپنی ها اکنون عزم خود را جزم کرده اند تا داستان های علمی- تخیلی را به واقعیت تبدیل کنند.
آنچه ژاپنی ها در سر می پرورانند از همه آنچه در داستان ها و فیلم های تخیلی خوانده و دیده ایم عجیب تر است آنها می خواهند نشان دهند بین تخیل و واقعیت فاصله چندانی هم نیست. آسانسور فضایی آن چیزی است که دانشمندان و محققان ژاپنی به دنبال خلق آن هستند.
راه هایی که بشر از آن برای رسیدن به فضا استفاده کرده و می کند راه هایی سخت و برخی اوقات ناکارآمد است اما بسیاری درتلاشند سفر بشر به فضا در قرن 21 را به کاری آسان و بدون مشکل تبدیل کنند.
برای شیمیدانان، فیزیکدانان، دانشمندان علوم مواد، فضانوردان و عاشقان سفر فضایی در سراسر جهان، آسانسور فضایی دست نیافتنی ترین موضوع است. تصور کابل های قوی، بسیار سبک و بدون لرزش که به زمین متصل است و درنهایت به اتمسفر ختم شده و در آنجا ناپدید و به یک ایستگاه فضایی متصل می شود.
کابلی با طول 36 هزار کیلومتر با یک نوار ثابت حمل کننده کابین این آسانسور خواهد بود و مکان هایی هم برای سوختگیری این آسانسور غول آسا درنظر گرفته خواهد شد. این تصور کلی از آسانسور فضایی است که بزرگ ترین کمپانی های ژاپنی و دانشگاه های این کشور ساخت آن را در ذهن می پرورانند.
دانشمندان پشت این طرح و ایده می گویند کابین این آسانسور قابلیت حمل هر نوع کالایی را دارد. آسانسور فضایی می تواند انسان، ژنراتورهای عظیم خورشیدی یا حتی شبکه های ضایعات رادیواکتیو را حمل کند.
نکته جالب توجه در این طرح این است که آزاد شدن از سطح جاذبه زمین دیگر نیازمند انرژی فوق العاده ای نخواهد بود. این آسانسور احتمالا صدبرابر انرژی کمتر از پرتاب یک موشک به فضا نیاز خواهد داشت.
 
شوئیچی اونو رئیس بنیاد آسانسور فضایی ژاپن می گوید: (مانند سفر کردن به خارج هر کس قادر خواهد بود با این آسانسور به فضا برود.) این طرح مورد توجه دانشمندان سراسر دنیا و سازمان های دولتی از جمله ناسا قرار گرفته است. این بنیاد از علاقه مندان خواسته طرح ها و ایده های خود را برای ساخت این آسانسور به آنها ارائه دهند. برای بهترین طرح های کابین این آسانسور و انتقال آن به فضا جوایزه ای هم درنظر گرفته شده است.
برای اولین بار( سی کلارک ) در کتابش با نام (سرچشمه بهشت) که در سال 1979 به چاپ رساند، چنین ایده ای را مطرح کرد. طرح بنیاد ژاپنی هم به اندازه تصویر کتاب کلارک شجاعانه و بدون نقص است و می تواند زندگی بشر را دگرگون کند. برخلاف ایده هایی چون (سفر به ستارگان) و (ماشین زمان) طرح آسانسور فضایی هیچ تناقضی با قوانین علمی ندارد و تنها ممکن است بشر در ساخت آن با مشکلات بسیار پیچیده مهندسی مواجه شود.
با وجود این ژاپنی ها بر این باورند تکنولوژی پیشرفته و پایگاه های صنعتی استثنایی شان به راحتی می تواند با این مشکلات کنار بیاید. ژاپنی ها از هم اکنون هزینه ساخت این آسانسور را 5 میلیارد پوند تخمین زده اند. اگر ژاپن اکنون به عنوان قدرت اول جهانی در ساخت و ساز و تولید مواد با کیفیت مهندسی نبود طرح این ایده مثل یک شوخی بی مزه شاید خیلی زود فراموش می شد.
اما با پیشرفت های ژاپن ،ساخت این آسانسور فضایی خیلی هم بعید به نظر نمی رسد. بزرگ ترین مشکلی که در این طرح وجود دارد کابل های آن است. رساندن این آسانسور به یک دستگاه ماهواره ای در خارج سطح زمین نیازمند کابلی بسیار طویل است که بتواند به سطح خلأ برسد و در عین حال بدون لرزش و مشکل کابین آن را حمل کند.
این کابل باید فوق العاده سبک و بی نهایت قدرتمند باشد و در عین حال در برابر برخورد اجسام خارجی در داخل و خارج اتمسفر هم مقاوم باشد. به گفته گروه هایی که روی این طرح کار می کنند این مشکل را می توان با لوله هایی به ضخامت نانومتر و از جنس کربن حل کرد. درحال حاضر کمپانی های بزرگ ژاپنی تولید کننده کاشی از این ماده در تولیدات خود استفاده می کنند.
به گفته (یوشیو آئوکی) پروفسور دانشگاه نیهون و یکی از مدیران بنیاد آسانسور فضایی ژاپن این کابل باید 4 برابر قدرتمندتر از لوله های نانومترکربنی که درحال حاضر از آن استفاده می شود، باشد. به گفته او دیگر کابل هایی که برای این آسانسور استفاده می شود باید 180 بار قوی تر از فولاد باشد.
موضوع دیگری که در ساخت این آسانسور مطرح است، نیروی پشت حمل کابین این آسانسور به فضا است. پروفسور آئوکی در این باره می گوید؛ «ما در فکر بهره گرفتن از تکنولوژی استفاده شده در قطارهای گلوله ای (بسیار سریع) هستیم. لوله های کربنی رسانای بسیار خوب الکتریسته هستند، بنابراین ما در این فکر هستیم از دو کابل موازی که یکی مسئول رساندن نیرو به کابین باشد در این طرح استفاده کنیم.)