درحالی که اکثر عناصر سبک چون هیدروژن و هلیوم در انفجار بزرگ شکل گرفته اند، عناصر سنگینتر چون کربن و اکسیژن در ستاره ها از طریق گداخت هسته ای تشکیل شده اند.

فلزهای سنگین کمیابی چون  طلا و نقره برای تشکیل شدن نیاز به فضای شدید ستاره ای دارند و تنها در طول انفجار ستاره های بسیار بزرگ یا نواخترها مشاهده می شوند.

کامیلا هانسن از ستاره شناسان دانشگاه هیدلبرگ در آلمان گفت: وقتی که این غولهای ستاره ای می میرند و منفجر می شوند، مواد جدیدی را با فشار به فضا وارد می کنند که تحقیقات نشان می دهد این امر ماهیت اکثر فلزات سنگین روی زمین است.

تیم هانسن برای اینکه به طور جزئی به چگونگی تولید شدن نقره اشاره کنند، از روش مدلهای رایانه ای و همچنین مشاهده بیش از 70 ستاره بزرگ استفاده کردند.

براساس اظهارات هانسن به عنوان رئیس این گروه تحقیقاتی، این تیم طول موج های نور را برای تشخیص عناصر شیمیایی تشکیل دهنده ستاره ها مورد تحلیل قرار داد، میزان هر عنصر ارتباط مستقیمی با قدرت خطوط طیفی دارند که این امر نیز به میزان داغ بودن ستاره مربوط می شود.

محققان نتیجه گیری کردند که تولید نقره در ستاره هایی که از ابعاد چندان بزرگی برخوردار نیستند شکل می گیرد و تولید طلا در ستاره های بسیار بزرگ شکل می گیرد، اما این امر از طریق نوع کاملا متفاوتی از گداخت هسته ای صورت می گیرد که از آن با عنوان فرآیند r ضعیف یاد می شود.

این کشف موجب می شد که این گروه تحقیقاتی محدودیتی برای فلزاتی قائل شوند که انواع خاصی از نواخترها می توانند ایجاد کنند.

ستاره هایی که هشت تا ده برابر خورشید هستند ممکن است در پایان عمر خود به عنوان نواخترهایی با جرم کم عمل کنند و عناصری چون پالادیوم و نقره تولید کند اما نمی تواند عناصر سنگینتری را ایجاد کند.

براساس اظهارات این محقق، این ناهماهنگی کیهانی نشان می دهد که چرا نقره روی زمین فراوان تر از طلا است.

این مطالعه نقره ستاره ای در شماره سپتامبر مجله ستاره شناسی و فیزیک نجومی منتشر شده است.