در پایان عمر ستارگان خورشیدمانند، لایه‌های ستاره جدا می‌شوند و به‌شکل یک سحابی در اطراف بقایای ستاره باقی می‌مانند. تازه‌ترین تحقیقات نشان می‌دهد در این مرحله، ستاره از دنباله‌دارها تغدیه خواهد کرد.

هنگامی که خورسید می‌میرد، تنها زمین نیست که محکوم به فنا خواهد بود. تباهی گریبان دنباله‌دارهایی را که در مرزهای خارجی منظومه شمسی قرار دارند نیز خواهد گرفت.

 این نتیجه بر اساس تحقیق جدیدی در مورد رفتار سحابی‌‌های سیاره‌نما بدست آمده است، ابرهایی از گاز داغ که در آخرین مراحل زندگی ستاره‌ای هم‌اندازه خورشید اطرافش را فرا می‌گیرند.

به گزارش نیوساینتیست، دو روش برای محاسبه فراوانی عناصر در سحابی‌‌های سیاره‌نما وجود دارد: یکی بررسی نور گسیل‌شده در زمان بازترکیبی الکترون‌ها و اتم‌های یونیزه (اتم‌ها در حالت معمولی خنثی هستند، زیرا تعداد الکترون‌های بار منفی با پروتون‌های بار مثبت هسته برابر است؛ اما وقتی اتمی الکترون از دست بدهد یا الکترون اضافی بدست آورد، یونیزه می‌شود)؛ یا بررسی انرژی حاصل از اتم‌هایی که در برخوردهای پرانرژی برانگیخته شده‌اند.

با این حال این دو شیوه نتایج کاملا متفاوتی در بر دارند، تفاوتی که دانشمندان را ده‌ها سال است سردرگم کرده است.

اکنون ویلیام هنی، از دانشگاه ملی خودگردان مکزیکو در مکزیکوسیتی و گرازینا استاسینسکا از رصدخانه پاریس فرانسه پیشنهاد داده‌اند مواد حاصل از تبخیر دنباله‌دارها، می‌تواند باعث بروز اختلاف در نتایج بازترکیبی الکترون‌ها و اتم‌های یونیزه شود .

دلیل این مسئله این است که بسته‌های گاز عناصر سنگین ممکن است در فضا تشکیل شوند، و این در صورتی است که یک دنباله‌دار در مرزهای خارجی منظومه به‌وسیله یک ستاره در حال مرگ در مرحله غول سرخ، یا سحابی سیاره‌نمای پس از آن تبخیر شود.

شایان ذکر است این اتفاق برای خورشید نزدیک به 5 میلیارد سال دیگر روی خواهد داد.