عاکفان کوی یار، با تمام نیاز،
در عرفات جمع شده اند تا با نوای آسمانی
اَنْتَ الَّذی مَنَنْتَ؛ اَنْتَ الَّذی اَنْعَمْتَ، اَنْتَ الَّذی اَحْسَنْتَ،
همنوا شوند؛ همنوا با ابا عبداللّه، همنوا با سالار شهیدان!
فردا، روز عرفه است؛
روز سوگند به عظمت لایزالی خداوند.
روز توسل به مقام ربوبیت حضرت حق (جل جلاله).
روزی است که باید برای تکامل باورها،
باید برای قبول شدن در امتحان حج،
خویشتن را با نیایش آزمود، با نیایش محک زد
و برای رسیدن به مراتب بالای معرفت،
چون حضرت مسلم بن عقیل علیه السلام شهادت را برگزید،
یا همچون حضرت امام حسین علیهالسلام آماده سفر شهادت شد.
فردا، روز عرفه است؛
روز رسیدن به آمال و آرزوهای متعالی،
رسیدن به غایت آمال عارفین، رسیدن به همجواری با عرش الهی،
رسیدن به خدا! رسیدن به :
«اَنَا یا اِلهی الْمُعْتَرِفُ بِذُنُوبی، فَاغْفِرْ هالِی...»
این من هستم که خطاکارم! این من هستم که غفلت ورزیدم!
این من هستم که عهد شکستم! این من هستم که اقرار میکنم به گناهانم؛
اقرار میکنم به تمام نعمت هایی که از آنها برخوردارم ساخته ای؛
پس درگذر از گناهانم، ای خدایی که از گناه بندگانت
هیچ زیان به تو نمیرسد و از طاعتشان هم بی نیازی!
فردا روز عرفه است ،
روز استغفار است؛ روز توسل،
روز یادآوری عجز خویش و توانایی خداوند،
روز تسبیح، روز ذکر، روز خواندن
«لا اِللّه اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ المُوَحِّدینَ»
روز عرفه، روز رسیدن است؛ رسیدن به تمام آرزوهای زیبا
!
موضوع مطلب : 
