طراحان بافت‌های نوین شهری با آگاهی از این موضوع، از مدت‌ها پیش دست به کار شده و تلاش می‌کنند باغ‌های عمودی را پرورش دهند، اما این روش نوین چالش‌های خاص خود را دارد.

پرورش گیاهان مختلف، نحوه آبیاری آنها و از همه مهم‌تر شیوه نگهداری این گیاهان از جمله چالش‌هایی است که طراحان شهری را به فکر فرو برده است.
گروهی از محققان دانشگاه پلی تکنیک بارسلونا پس از مدت‌ها بررسی به این نتیجه رسیده‌اند که استفاده از «بتون‌زیستی» راهکاری موثر برای رفع این مشکل است.
محققان به این ایده به عنوان ابتکار عملی متحول‌کننده در فرآیند طراحی بافت‌های متفاوت شهری نگاه می‌کنند.
بتون‌زیستی مورد نظر این محققان، نقش زیرلایه‌ای را برای باغ‌های عمودی بازی می‌کند که با وجود آنها، نگهداری از گیاهانی که رویشان رشد می‌کند هزینه بسیار اندکی داشته و حتی می‌توان گفت عملا نیازی به نگهداری نیز ندارند.

نکته مهم در این ایده، کنار گذاشتن سیمان «پورتلند» در تولید بتون است. بتونی که معمولا با استفاده از چنین سیمانی تولید می‌شود حاوی فسفات منیزیم است.
از این سیمان در اموری مانند لکه‌گیری و بنایی استفاده می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد چنین سیمانی موجب استحکام بتون و اسیدی‌شدن آن می‌شود. با این حال، نگاهی که در تولید بتون‌زیستی وجود دارد تفاوت آشکاری با این شیوه تولید دارد.
این نوع بتون متشکل از ریز حفره‌های قابل توجه و سطح نسبتا برجسته‌ای است که شرایط را برای تبدیل آن به بستر رشد گیاهان مختلف، مناسب می‌سازد.

گذشته از آن، وجود این ریزحفره‌ها موجب می‌شود بتون مانند یک اسفنج هر آبی که به آن برسد را به خود جذب کند.

پیش‌بینی می‌شود از این نوع بتون در ساخت صفحات تشکیل‌دهنده باغ‌های عمودی، آن هم در سه لایه استفاده شود. این لایه‌ها که در کنار لایه‌ای ضدآب قرار می‌گیرند وظایف مختلفی دارند.

یکی از آنها آب را در خود انباشته ساخته و دیگری به عنوان لایه هدایت‌کننده آب ورودی به ساختار بتون عمل می‌کند و در عین حال اجازه خروج و تبخیر شدن آن را نمی‌دهد. به این ترتیب می‌توان متصور شد چنین سیستمی به نگهداری و صرف هزینه‌های قابل توجه نیازی ندارد.