بر این اساس: ارگان هایی که فنج و پرندگان دیگر را برای تولید صداهای خود استفاده کردند،سرنگ نام دارد که از بافتی متشکل از نواری غضروفی و عضلات متصل به  آن تشکیل شده است.

نتیجه این تحقیق که توسط یک گروه در دانشگاه جنوب دانمارک هماهنگ شده در مجله BMC بیولوژی منتشر شده است.

محققان با استفاده از تصویر برداری با رزوناس مغناطیسی و میکروتوموگرافی کامپیوتری در رزولوشن بالا سرنگ گورخر سهره (Taeniopygia guttata) را به صورت سه بعدی بازسازی کردند.

این مدل با جزئیات، تعادل ظریف بین قدرت و سبکی استخوان و غضروف، که برای حمایت و تغییر سطح دیافراگم از سرنگ لازم است را نشان می دهد،مانند انسان ها ، پرندگان نیز آواز خواندن را با تقلید صدا خود یاد می گیرند.

در واقع در نقطه ای تراشه به دو قسمت تقسیم می شود و هوا به ریه ها ارسال می شود، که این سرنگ مخصوص پرندگان است و عمل تارهای صوتی در انسان را انجام می دهد.
پرندگان می توانند با کنترل کامل سرنگ، در برخی موارد ، حتی قادر به تقلید سخنرانی های انسان ها باشند.اما استرس کارشناسان در تشریح ساختار پیچیده فیزیکی است که پرندگان در تولید صدا از آن استفاده می کنند.

مطالعات پایه ای برای تجزیه و تحلیل کنترل دقیق سرنگ های عصبی و عضلانی را فراهم می کند برای مثال، ما به توصیف ساختار غضروف که می تواند اجازه دهد که سهره گورخر به دقت کنترل آهنگ خود را حفظ کند.
محققان نشان داده اند که در نهایت حجم صدا بر روی جناغ سینه پرندگان به کشف ساختار ناشناخته Y شکل، که مربوط به شکل سرنگ و ممکن است کمک به تولید صدا کند و به ایجاد ثبات می انجامد.