در بررسی انجام شده در قرن گذشته زنان در ضریب هوشی پنج امتیاز از مردان عقب تر بودند اما این شکاف اخیرا کاهش یافته است اما امسال زنان به صدر آمده اند و به اعتقاد روانشناسان دلیل این افزایش ضریب هوشی در زنان توانایی آنها در انجام چند کار است.

جیمز فلین دانشمند سرشناس جهان در زمینه آزمایش های IQ  از این پیشرفت زنان خبر داد.

وی گفت: در 100 سال گذشته نمرات IQ  مردان و زنان افزایش یافته اما سرعت این رشد در زنان بیشتر بوده و این نتیجه مدرنتیه است.

به گفته وی، پیچیدگی دنیای مدرن موجب سازگاری مغزهای ما و افزایش ضریب هوشی ما شده است و در این بین تاثیر کامل مدرنیته بر روی زنان در حال بروز و ظهور است.

یک نظریه در مورد افزایش ضریب هوش زنان، توانایی آنها برای انجام چند کار است مانند انجام امور منزل و کار در خارج از خانه، درحالی که توضیح دیگر نیز می تواند این باشد که آنها در نهایت فهمیده اند که هوش بالقوه بیشتری از مردان دارند.

فلین نتایج یافته های خود را در کتاب جدیدی منتشر خواهد کرد اما گفت: داده های بیشتری برای توضیح این روند نیاز است چرا که آزمایش ها تفاوت ها بین جنسیت و نژاد را نشان داده اند.

این استاد بازنشسته مطالعات سیاسی در دانشگاه اوتاگو در دوندین نیوزیلند آزمایش های ضریب هوشی جدید را از کشورهایی در اروپای غربی، آمریکا، کانادا، نیوزیلند، آرژانتین و استونی جمع آوری کرده است.

این آزمایش ها نشان داد شکاف و فاصله بین زنان و مردان در کشورهای غربی شده ، کاهش یافته است.

دراسترالیا، IQ زنان و مردان تقریبا یکسان شده است در حالی که در نیوزیلند، استونی و آرژانتین زنان نمرات بیشتری نسبت به مردان کسب کردند.

این آزمایش همچنین نشان داد IQ ژنتیکی نیست و می تواند بهبود یابد.

به گفته فلین همانطور که جهان پیچیده تر می شود و زندگی در آن نیازمند تفکر انتزاعی است مردم نیز در حال سازگاری خود با آن هستند. این بهبود در مورد زنان بیشتر از مردان دیده می شود چرا که در گذشته محروم تر بوده اند.

با به دام انداختن آتش در یک محیط آکوستیک که توسط اسپیکرها محاصره شده شعله های آتش را می توان خاموش کرد.

در این فرآیند با استفاده از فرکانس های خاص، آتش در دو مرحله خاموش می شود. ابتدا صدا باعث افزایش سرعت حرکت هوا شده و لایه هوایی که در آن سوخت رخ می دهد، نازک می شود.

فضای آکوستیک سطح جسم سوزان را مختل کرده و تبخیر سریع تر رخ می دهد. شعله پراکنده تر اما کوتاه تر شده و دمای آن کاهش می یابد.

به گزارش نیوساینتیست، فرآیندهای فعلی خاموش کردن آتش با استفاده از مواد شیمیایی رخ داده و این مرکز در جستجوی راهی بوده که بتواند با به کارگیری علم فیزیک آتش را خاموش کند.

پیش از این آنها با استفاده از باد مصنوعی و میدان الکتریکی قصد خاموش کردن آتش را داشتند که با موفقیت مواجه نشده بود.

با برخی نشانه ها واکتشافات اشنا شدیم حال به بررسی موارد بیشتری می پردازیم

ادامه مطلب ...


موضوع مطلب :

اکتشافات علمی جدید و پژوهش‌ها در فضا، نشان داده است که این نشانه بر اثر تماس پوستة گازی یکی از سیّاره‌ها با جوّ زمین روی می‌دهد و نشریات علمی آمریکا از سازمان فضایی آمریکا (ناسا) خبری نقل کرده‌اند که، در سال‌های اخیر،‌ اطّلاعاتی در مورد سیّاره‌ای به نام نیبرو به دست آمده و تصاویری از آن را منتشر کرده‌اند اکتشافات علمی جدید، ‌ بیانگر نشانه‌های غیبی ظهور است

ادامه مطلب ...


موضوع مطلب :

تلسکوپ فضایی هابل در سال 1995 تصویری از چند ستون به  ارتفاع 4 سال نوری را ثبت کرد که به ستون های خلقت (pillars of creation) مشهور شدند این ستون ها در میان سحابی عقاب (m16) و در فاصله 7 هزار سال نوری از زمین قرار دارند.

این در حالی است که این ستون ها به واسطه یک "انفجار ابر نواختری" که در حدود 6 هزار سال پیش رخ داده است، منفجر و نابود شده اند اما نور حاصل از این انفجار که شکل جدید این سحابی را تشکیل داده طی هزاران سال آینده به زمین نمی رسد.

تاکنون کارشناسان درباره چگونگی شکل‌گیری این ستونها اطمینان کامل نداشتند.

تصاویر جدیدی که از تلسکوپ فضایی اسپیتزر به دست آمده نشان می دهد که این برجهای غباری در نزدیکی یک سحابی بزرگی قرار دارند که در نتیجه انفجار یک ستاره از غبار داغ تشکیل شده است.

نیکولا فلاگی از موسسه فیزیک نجومی اسپاتیال در فرانسه اظهار داشت: تصویری از این ستونها را بیش از یک دهه پیش دیدم و این تصویر الهام بخش من برای ستاره شناس شدن بود. اکنون ما مسئله جدیدی درباره این منطقه کشف کردیم و تصور می کنیم که این منطقه را به خوبی می شناسیم.

ستاره شناسان مدتها است که پیش بینی کرده اند که یک موج انفجار ابرنواختری به معنای پایانی برای این ستونها بوده است.

در این منطقه حدود 20 ستاره یا بیشتر وجود دارد که آماده انفجار هستند و انفجار آنها تنها منوط به زمان است.

تلسکوپ فضایی اسپیتزر نورهای مادون قرمز با طول موج بلند که چشمان ما نمی تواند آنها را ببیند تشخیص می دهد.

این امر به رصدگران اجازه می دهد که غبار و داخل غبار را ببینند که این امر بستگی به طول موج مادون قرمزی دارد که مشاهده می شود.

در نگاه جدید اسپیتزر به سحابی عقاب، این سه ستون به نظر کوچک و شفاف می رسند و درون این سه ستون شکل گیری یک ستاره به چشم می خورد.

در بالای این ستونها یک ابر بزرگ از غبار داغ قرار دارد که رنگ آن قرمز است و ستاره شناسان فکر می کنند که این ابر تحت تأثیر موج انفجار ابرنواختری قرار گرفته است.

براساس اظهارات دکتر آلبرتو نریجا کریسپو به عنوان مشاور مرکز علمی اسپیتزر، چیز دیگری در کنار نور ستاره این غبار را گرم می کند و ما اکنون با تلسکوپ اسپیتزر اطلاعاتی را که نیاز داشتیم در اختیار داریم.

این بو تنها زمانی قابل شناسایی بوده که فضانوردان درون محیط فضایی قرار می‌گرفتند چرا که درون لباس فضایی از یک بوی پلاستیک برخوردار است. اما در زمان ورود به ایستگاه فضایی بین‌المللی و برداشتن کلاهها، آنها یک بوی متمایز قوی از مرز نهایی را استنشاق می‌کردند که از لباس، کلاه، دستکش و ابزار آنها استشمام می‌شد.

ذرات مهاجر از خلأ نزدیک که احتمالا اتم اکسیژن هستند، از عطر تند استیک خشکیده، فلز داغ و گازهای جوشکاری برخوردارند.

استیون پیرس، شیمیدان ناسا که برای بازسازی بوی فضا در زمین برای اهداف تمرینی فضانوردان استخدام شده، اظهار کرد که جنبه فلزی این بو احتمالا از ارتعاشات پرانرژی یونها ننشان گرفته است..

کوین فورد، فضانورد ناسا در سال 2009 از مدار گفت: این بو مانند چیزی است که تاکنون استنشاق نکرده‌ام اما هیچگاه از یاد نخواهم برد.

اما فضانوردان لزوما از این بو ناراحت نمی‌شوند. دون پتیت، فضانورد ناسا پس از ماموریتی در سال 2003، آنرا به این شکل توصیف کرد: توصیف این بو سخت است. مطمئنا معادل بویایی برای توصیف احساسات ذائقه در مواجهه با غذاهای جدید مانند «مزه شبیه به مرغ» نیست. بهترین توصیف برای این بو که من دریافت کرده‌ام، بوی فلز است، یک حس دلپذیر شیرین فلزی. این بو من را یاد تابستانهای دانشجویی می‌اندازد که ساعات بسیاری را با یک مشعل کمان جوشکاری برای تعیمر تجهیزات سنگین می‌گذراندم. این بو مرا یاد گازهای جوشکاری می‌اندازد. این بوی فضا است.

بوی درون ایستگاه فضایی بین‌المللی بیشتر شبیه به زمین است. پتیت که اخیرا از دومین ماموریت شش ماهه خود در ایستگاه بازگشته، در گفت‌وگو با اسپیس اظهار کرد: ایستگاه فضایی از بویی میان یک دستگاه-فروشگاه-موتور-اتاق-آزمایشگاه برخوردار است و در زمانی که برای شام غذا درست کرده و یک کیسه خورشت را باز می‌کنید، می‌توان تا حدی بوی یک رست بیف را احساس کرد.