اگرچه فناوری نسبتا جدید چاپ سه بعدی تاکنون برای ساخت اجسام مختلفی از یک لباس نایلونی تا یک سلاح گرم مورد استفاده قرار گرفته اما یک شرکت هلندی درحال تلاش برای ساخت نخستین جهان با فناوری چاپ سه بعدی است.

مهندسان شرکت معماری DUS در آمستردام هلند با استفاه از چاپگر سه بعدی شش متری که به آن کامرمیکر ( به معنای خانه ساز در زبان هلندی) گفته می شود در نظر دارند اجزاء این خانه را با استفاده از مواد پلاستیکی چاپ کنند.

هر کدام از بخشهای این خانه، پیش از چاپ اندازه نهایی، در مقیاس کوچکتر چاپ شده است.

درحال حاضر این چاپگر سه بعدی در پارک معماران هلندی قرار دارد و عموم مردم می توانند از آن دیدن کنند. فرآیند تولید نخستین خانه ساخته شده با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی آغاز شده است و سازندگان قصد دارند که کل نمای این خانه که در مقابل رودخانه قرار دارد و همچنین لابی داخلی ساختمان را تاپایان سال جاری میلادی بسازند.

سازندگان در مراحل بعدی آشپزخانه ساخته شده با چاپ سه بعدی، اتاق مطالعه، انبار و اتاق مهمان را به این ساختمان اضافه می کنند.

این خانه در مجاورت کانال آمستردام در شمال این شهر بنا می شود و به عنوان نمایشگاه و مرکز تحقیقات فناوری چاپ سه بعدی مورد استفاده قرار می گیرد.

شرکت معماری DUS به ساخت معماریهای موقتی خود شناخته شده و اعلام کرده است که ساختار این خانه در معرض تغییر است و همگام با پیشرفت فناوری سه بعدی ساختار این خانه نیز تغییر می کند.

این درحالی است که هنوز مشخص نشده است که آیا این خانه به عنوان یکی از ملحقات دائمی به فضای شهری آمستردام محسوب می شود یا خیر، اما در مراحل کنونی انتظار می رود که این ساختمان به مدت سه سال در همین نقطه باقی بماند.

یک شرکت دیگر در آمستردام نیز طرحهای خود را برای ساخت یک خانه چاپی اعلام کرده است. این خانه چاپی توسط شرکت معماری یونیورسال طراحی شده و شکل آن شبیه نوار موبیوس است، این شکل موجب می شود که این خانه به صورت یکسره توسط چاپگر ساخته شود.

نوار موبیوس نواری است که دو لبه آن بر هم قرار گرفته و حلقه ‌ای را بوجود می‌آورد. البته باید یک لبه انتهایی قبل از اتصال به لبه دیگر نیم دور چرخانده شود. می‌ توان بین هر دو نقطه از سطح این نوار، بدون قطع کردن لبه آن، خط ممتدی کشید. بنابراین نوار موبیوس فقط یک سطح و فقط یک لبه دارد.

این خانه به وسیله چاپگر سه بعدی به نام " D-Shape" که حتی از چاپگر شش متری کامرمیکر بزرگتر است، ساخته خواهد شد./خبرگزاری مهر

مطالعات جدید در حوزه علم عصب‌شناسی به رهبری یک محقق ایرانی، به این پرسش پاسخ می‌دهد که چرا گوش‌دادن به موسیقی به اندازه یک فیلم پلیسی جذاب است.

در این پروژه که در «موسسه تحقیقاتی روتمن» در کانادا انجام شد و رهبری آن را نیلوفر سلیم‌پور، محقق ایرانی، بر عهده داشت، از گروهی از شنوندگان موسیقی خواسته شد که به نمونه‌های کوتاه از 60 ترانه‌ای که هرگز نشنیده بودند، اما به سبکی بودند که آن‌ها با آن آشنایی داشتند، گوش دهند.

این 19 داوطلب که متشکل از 10 مرد و 9 زن بین سنین 18 تا 37 سال بودند، سپس ترک‌هایی را سفارش دادند که حداکثر دو دلار ارزش داشتند.

برای این که پروژه واقع‌گرایانه‌تر به نظر برسد، هر یک از داوطلبان هزینه خود را پرداختند و یک سی دی از گزیده‌ای از ترک‌های مورد علاقه‌شان به آن‌ها داده شد.

هنگامی که این افراد به موسیقی گوش می‌دادند، با استفاده از MRI از مغز آن‌ها اسکن گرفته شد و مشخص شد زمانی که آن‌ها ترانه خاصی را دوست داشتند، نواحی بسیاری در مغزشان تحریک می‌شد.

با این حال، فقط زمانی که آن‌ها تمایل داشتند هزینه‌ای بابت این ترانه‌ها بپردازند، ارتباط قوی با یک ناحیه در مغز موسوم به nucleus accumbens به طور خاص وجود داشت. این ناحیه مسئول حس "تعجب خوشایند" است.

به گفته سلیم‌پور، شاید تعجب‌آور به نظر برسد اما مردم از نقض انتظاراتشان لذت می‌برند.

در دنیای باستان، مدرسان فن بلاغت به خوبی از این نکته آگاه بودند که یکی از شیوه‌های جلب توجه مردم ایجاد انتظارات و سپس انکار آن‌هاست.

فرانسیس بیکن فیلسوف قرن 17 نیز در مقاله‌ای اظهار می‌کند که "حتی در فریب خوردن نوع لذت وجود دارد."

اما مفهوم این ادعا آن است که چنین ترفندی فقط هنگامی کارساز است که "فریب دادن" بیش از اندازه طولانی نباشد زیرا نقض انتطارات تا زمانی که کوتاه‌مدت است، کارآمد است.

در موسیقی اصطلاحی به نام "آهنگ قطع‌شده" وجود دارد که در آن به نظر می‌رسد که قطعه‌ای موسیقی به پایان می‌رسد اما در دقیقه آخر به یک مقصد غیرمنتظره می‌رسد.

شنونده از این امر لذت می‌برد زیرا این یک شوک خوشایند است و می‌داند که سرانجام قطعه به پایان مناسب و درستی ختم می‌شود./ایسنا

صفهای طولانی در فرودگاه‌های شلوغ و پر تردد جهان یکی از مشکلات مهم سفرهای هوایی محسوب می‌شود، اما تلفیق سفرهای هوایی - ریلی می‌تواند این مشکلات را تا حد زیادی بر طرف کند.

محققان شرکت EPFL از سال 2009 میلادی در حال کار بر روی پروژه مفهومی Clip-Air‌ هستند که شامل سوار شدن به هواپیما بدون نیاز به حضور در ترمینال فرودگاه است!

یک هواپیمای مسافربری را نمی‌توان بعنوان هواپیمای باری مورد استفاده قرار داد؛ یک قطار هم مجموعه ای از یک لوکوموتیو و چند واگن است که می تواند دارای کاربری مسافربری یا حمل بار باشد.

پروژه Clip-Air در حقیقت ترکیبی از دو سیستم حمل و نقل هوایی - ریلی است که به جای استفاده از لوکوموتیو برای کشیدن واگن‌ها، دارای یک بال عظیم شامل موتور، کابین خلبان، مخزن سوخت و چرخ مخصوص فرود است.

به جای استفاده از واگن نیز از سه ماژول یا کپسول جداشدنی که به بخش زیرین بال متصل می شوند، استفاده می‌شود.

مسافران می‌توانند بدون نیاز به حضور در ترمینال فرودگاه، در ایستگاه قطار سوار این کپسول‌ها شوند؛‌ کپسول‌ها با حرکت بر روی خطوط ریلی به فرودگاه رسیده و به زیر بال اصلی متصل می‌شوند.

طول کپسول 30 متر و وزن آن 30 تن است که می‌تواند برای جابه جایی مسافر، بار یا ترکیبی هر دو حالت، مورد استفاده قرار گیرد؛ در این حالت ظرفیت جابه جایی مسافر به 450 نفر افزایش می یابد که معادل هواپیمای ایرباس A-320‌ است و می تواند در فرودگاه‌های عادی به زمین بنشیند.

مدل 1.2 متری از طرح مفهومی هواپیمای Clip-Air از تاریخ 17 تا 19 ژوئن (27 تا 29 خرداد) در نمایشگاه هوایی پاریس به نمایش گذاشته خواهد شد.

این فناوری نوعی دوربین CCD با خنک‌کنندگی ترموالکتریک و طیفی از مشخصه‌هایی است که آن را برای عکسبرداری از ستارگان ایده‌ال می‌کند.

دوربین ابداعی شامل USB 2.0 و انتقال داده اترنت، یک بافر تصویری درونی و بازخوانش یک تصویر 8.3 مگاپیکسلی در کمتر از یک ثانیه، خنک‌کنندگی ترموالکتریکی، چرخ فیلتر و آپشن‌های بی‌نظیر است.

حسگر قلب این فناوری را تشکیل می‌دهد و گروه طراح نسخه سفید تراشه حسگر تصویری Kodak KAF-8300 CCD را برای سیستم جدید انتخاب کرده که یکی از محبوب‌ترین حسگرها برای عکس‌برداری از ستارگان است.

ناحیه فعال این حسگر 18* 13.5 میلی‌متر است که دارای آرایه 3326*2504 پیکسل برای تمامی 8.3 مگاپیکسل است.

مساحت هر یک از این پیکسل‌ها در هر ضلع، 5.4 میکرون است و این درست به اندازه تفکیک‌پذیری تلسکوپ‌های f/10 مانند Schmidt-Cassegrain است که در بازار محبوب‌ هستند.

کارآیی کوانتومی KAF-8300 حدود 55-60 درصد است، بنابراین بیش از نیمی از فوتو‌ن‌هایی که با حسگر برخورد می‌کنند، فوتوالکترونی تولید می‌کنند که به تصویر افزوده می‌شود.

به عبارت دیگر،KAF- 8300 نور مورد نیاز برای این که تصویری را 100 برابر سریع‌تر از فیلم عکاسی کند، جمع‌آوری می‌کند.

دوربین جدید 1.2 کیلوگرم وزن دارد و اندازه آن 12.4*12.4*7.4 سانتی‌متر گزارش شده است.

این سامانه ابداعی دارای سیستم خنک کننده ترموالکتریکی دو مرحله‌ای بوده و قادر است دمای تراشه تصویربرداری دوربین را تا حدود 55 درجه سانتی‌گراد پایین‌تر از دمای محیط کاهش دهد.

سیستم ارائه‌شده از طریق USB 2.0 یا اترنت با یک رایانه کنترل ارتباط برقرار می‌کند که هر دوی این کانال‌ها مخابره داده بزرگ به دوربین را امکانپذیر می‌کنند.

دوربین جدید همچنین مجهز به یک مرورگر وب است، به طوری که امکان برقراری ارتباط با دوربین از طریق یک گوشی هوشمند استاندارد را برای کاربر فراهم می‌کند.

"رومن میستیوک" طراحی است که به تازگی برای پژو یک خودروی بسیار متفاوت را کشیده است تا دیگر نگرانی برای جای پارک آن نداشته باشید چرا که می توانید آن را به دیوار ساختمان و پشت پنجره بچسبانید.

تا به حال خودروهای بسیاری را با موتورهای الکتریکی یا طرح های متفاوت برای آینده معرفی کرده ایم اما گاهی اوقات طرح ها از سطح های پایین جدا شده و امکاناتی ماورایی را همراه خود می آورند."رومن میستیوک" طراحی است که به تازگی برای پژو یک خودروی بسیار متفاوت را طراحی کرده است تا دیگر نگرانی برای جای پارک آن نداشته باشید چرا که می توانید آن را به دیوار ساختمان و پشت پنجره بچسبانید.

این خودرو با سیستم خاصی که دارد می تواند به دیواره چسبیده و به صورت عمودی حرکت کند از این رو از ساختمان بالارفته و درکنار پنجره شما قرار می گیرد. صندلی های این خودرو حالت خود را عوض کرده و طوری تنظیم می شود که بتوانید از کف خودرو به داخل خانه بروید.
چهره خارجی این خودرو به نوعی است که تماما از پنجره ساخته شده است و ظاهری بسیار عجیب دارد. همچنین تنها دوچرخ این خودرو پیدا است و نیروی آن ها با استفاده از باتری تامین می شود.پژو "مترومورف" طرحی است که می تواند بسیاری از مشکلات ترافیکی یا حتی جای پارک را برای همیشه بر طرف کند همچنین این خودرو طرحی بسیار بزرگ خواهد بود که امی تواند خودروسازی را متحول کند.

منبع:yjc.ir