پژوهشگران یک حسگر عکاسی جدید ساخته اند که می تواند امکان تصویربرداری شفاف و سریع را در نور کم و بدون نیاز به فلاش امکانپذیر کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، گروهی از محققان دانشگاه فنی نانیانگ در سنگاپور این حسگر جدید را ساخته اند که بسیار به نور مرئی و فروسرخ حساس است یعنی می توان از آن در دوربین های معمولی خانوادگی و دوربین های ماهواره ای و نظارتی بهره مند شد.

این حسگر که یکهزار برابر حسگرهای عکاسی دوربین های امروزی به نور حساس تر است این واکنش نوری فوق العاده را از ساختار ابتکاری اش می گیرد.

این حسگر از گرافن استفاده می کند که ترکیبی کربنی ابر مستحکم با ساختار لانه زنبوری است که مثل لاستیک انعطاف پذیر، بسیار بیش از سیلیکون رسانا، در برابر گرما مقاومتش از الماس بیشتر است.

مبتکران این حسگر جدید می گویند این نخستین بار است که یک حسگر طیف وسیع و بسیار حساس به نور با استفاده از گرافن خالص ساخته می شود.

وانگ کیجی استادیار دانشگاه نانیانگ و مجری این طرح گفت: اکنون نشان داده ایم خلق حسگرهای ارزان، حساس و انعطاف پذیر فقط با استفاده از گرافن امکانپذیر است.

وی افزود: انتظار داریم ابتکار ما تاثیر عمده ای نه تنها بر روی صنعت تصویربرداری مصرفی بلکه بر روی تصویربرداری ماهواره ای و صنایع ارتباطی داشته باشد.

به گفته این محقق عامل اصلی ساخت این حسگر، استفاده از نانو ساختاری است که نور را به دام می اندازد، پایه و اساس این ساختار از گرافن است. این نانو ساختار ذرات الکترونی تولید کننده نور را برای مدت زمان بیشتری نسبت به حسگرهای معمولی و رایج حفظ می کنند.

اغلب حسگرهای دوربینی امروزی از نیمه رسانای  مکمل فلزی – اکسیدی به عنوان اساس و پایه استفاده می کنند. اما وانگ می گوید اساس گرافنی او بسیار موثر تر است و تصاویر گرفته شده شفاف تر و دقیق ترند.

به گفته او، صنایع دوربین سازی کنونی می توانند به راحتی از این فناوری جدید استفاده کنند فقط باید مواد پایه خود را به گرافن تغییر دهند.

دانشمندان دانشگاه فناوری وین موفق به مشاهده و توضیح رقص اتم‌ها شدند.

اتم‌های سطوح اکسید آهن فقط هنگامی که شریک مولکولی مناسب‌شان را می‌یابند، شروع به رقص در عرض سطح می‌کنند.

دانشمندان موفق به فیلمبرداری از رقص اتم‌ها شدند و ثابت کردند که منوکسیدکربن شریکی است که مسؤول این حرکت سریع است.

فیلم‌های آن‌ها نشان می‌دهد که این حرکت مستقیما به خوشه‌بندی می‌انجامد. خوشه‌بندی اثری است که آسیب بزرگی به کاتالیزورها می‌رساند.

به گفته پروفسور اولایک دیبولد از موسسه فیزیک کاربردی دانشگاه وین، فلزاتی همچون طلا یا پالادیم اغلب به عنوان کاتالیزور برای سرعت‌بخشیدن به تعدادی از واکنش‌های شیمیایی خاص به کار می‌روند.

هنگامی که اتم‌ها به دور یکدیگر جمع‌ می‌شوند، بسیاری از آن‌ها دیگر با گاز احاطه‌کننده تماس برقرار نمی‌کنند و اثر کاتالیزوری تا حد زیادی کاهش می‌یابد.

به همین دلیل، تیم دیبولد چگونگی شکل‌گیری خوشه‌ها را از اتم‌های منفرد روی یک سطح و همچنین شیوه‌های ممانعت از بروز این فرایند بررسی کردند.

دانشمندان از اتم‌های پالادیم بر روی سطوح اکسیدآهن بی‌نهایت تمیز در اتاقک فوق خلا استفاده کردند.

به مدت چندین ساعت ، آنها به وسیله میکروسکوپ تونل‌زنی اسکن‌کننده تصاویری را از این سطوح گرفتند. دانشمندان سپس این تصاویر را به یک فیلم تبدیل کردند که در آن مسیرهای اتم‌های منفرد قابل رهگیری بودند.

با استفاده از این تکنیک، تیم تحقیقاتی دریافت که رقص اتمی سریع بر روی سطح با مولکول‌های منوکسیدکربن که به اتم‌های منفرد پالادیم متصل‌اند، آغاز می‌شود.

به محض این که این امر رخ می‌دهد، پالادیم به دشواری به زمین متصل می‌شود و می‌تواند تقریبا به طور آزادانه به اطراف حرکت کند، گویی توسط منوکسیدکربن از جا بلند شده است.

منوکسیدکربن و پالادیم با یکدیگر در عرض سطح حرکت می‌کنند تا این که با دیگر جفت‌های رقاص برخورد می‌کنند. سپس آن‌ها به یکدیگر می‌چسبند و خوشه‌ کوچکی را شکل می‌دهند که شروع به رشد می‌کند.

با قابلیت مشاهده خوشه‌بندی در زمان واقعی زیر میکروسکوپ، می‌توان این مکانیسم‌ها را به صورت دقیقی مطالعه کرد.

دانشمندان همچنین گروه‌های OH را روی سطح کشف کردند که می‌تواند اثر خوشه‌بندی را سرکوب کند.

در صورتی که جفت‌های پالادیم-منوکسیدکربن با یکدیگر برخورد نکنند، بلکه به جای آن با یک گروه OH برخورد کنند، در آن جا به دام می‌افتند و نمی‌توانند یک خوشه را تشکیل دهند. بنابراین، یک پوشش هیدروکسیل بر روی سطح می‌تواند منجر به پیشرفت مهم ثبات کاتالیزورها شود.

جزئیات این مقاله علمی در Nature Materials ارائه شده است.
منبع:isna.ir

یک مجموعه دیدنی که این آثار را به نمایش گذاشته، همچنین شامل اثر کف دست آهنگسازانی مانند ریچارد استراوس و ایگور استراوینسکی و فیلمسازانی همچون فریتز لانگ است.

این مجموعه توسط ماریان راشیگ آلمانی جمع آوری شده که 60 سال را برای جمع آوری بیش از 2000 اثر کف دست حدود 1000 هنرمند، بازیگر، دانشمند، موسیقیدان و نویسنده در برلین صرف کرده است.

راشیگ این آثار را بین دهه‌های 1870 و 1930 برای پژوهشی در مورد چیزهایی که خطوط و اشکال دستها در مورد شخصیت فرد نشان می‌دهد، جمع‌آوری کرده است.

وی بر این باور است که دست هر انسان از مجموعه‌ای از خطوط و برآمدگی‌هایی برخوردار بوده که ویژگیهای شخصیتی آنها را نشان داده و حتی آینده آنها را پیش بینی می‌کند.

بررسی چاپ دستان انشتین نشان داده که وی یک متفکر مستقل بوده و احتمالا به سندروم آسپرگر مبتلا بوده است.

محققان نشان داده‌اند که فاصله انگشتان اشاره و حلقه افراد مبتلا به اوتیسم اغلب 0.94 میلیمتر یا کمتر است.

گفته می‌شود این نسبت در انشتین 0.93 میلیمتر بوده است.

اندازه واقعی هر کدام از اثر کف دستها امضا و بر اساس صاحب آن تعیین زمان شده و سپس توسط دستگاه خوانش نشانه «آرشیو دست راشینگ» مهر شده است.

راشینگ پژوهش خود را در کتاب «کف دست و شخصیت» در سال 1933 منتشر کرد که هنوز مورد استفاده است.

بر اساس پیش بینی‌ها این مجموعه نادر ممکن است بیش از 90 هزار پوند فروش رود.

انتظار می‌رود فقط اثر دستان انشتین در حراج 15 هزار پوند به فروش برسند.

مجموعه کوچکی از 52 اثر دست در یک حراجی در سال 2006 در نیویورک 64 هزار پوند فروش رفت.

اثر کف دست انشتین

اثر دست فریتز لانگ، کارگردان سینما که یکی از مشاهیر سبک اکسپرسیونیسم آلمان بوده است

فریتز لانگ، کارگردان سینما(چپ) و ایگور استراوینسکی، آهنگساز مشهور(راست)

 توماس مان، رمان نویس برنده جایزه نوبل یکی از نامهای مشهور ادبیات دورانی بوده که اثر دستانش در آن ثبت شده است

اثر دست ریچارد استراوس، آهنگساز

اثر دست مکس پلانک، فیزیکدان برنده جایزه نوبل

/ایسنا

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به گفته کارنا چاپمان، شیمی دان لابراتوار وزارت انرژی امریکا، این امر مانند فشاردادن یک سنگ و شکل‌دادن اسفنجی بزرگ است.

انتظار می‌رود مواد تحت فشار، متراکم‌تر و فشرده‌تر شوند، اما در این جا دانشمندان عکس این قضیه را شاهد هستند.

ماده‌ای که تحت فشار قرار گرفت، نصف تراکم حالت اولیه را داشت و این در تضاد با قوانین فیزیک است.

چون این رفتار غیرممکن به نظر می‌رسید، چاپمن و همکارانش چندین سال را به آزمایش آن اختصاص دادند تا زمانی که غیرقابل‌باور را باور کردند و دریافتند که چگونه غیرممکن می‌تواند ممکن شود.

در تمامی این آزمایش‌ها آن‌ها مشاهده کردند که اتصالات در ماده کاملا بازآرایی می‌شوند.

این کشف علاوه بر بازنویسی کتاب‌های علمی، می‌تواند گوناگونی مواد با چهارچوب متخلخل در دسترس را برای تولید، مراقبت‌های بهداشتی و دوام‌پذیری محیطی دو برابر کند.

دانشمندان از مواد با این چهارچوب برای به‌ دام‌ انداختن، ذخیره‌سازی و فیلتر کردن مواد استفاده می‌کنند. این مواد دارای حفره‌های اسفنجی‌شکل در ساختارشان هستند.

شکل حفره‌های اسفنج‌مانند موجب می‌شود آن‌ها برای مولکول‌های خاصی قابل‌گزینش شوند و این امر استفاده از آن‌ها را در فیلترهای آبی، حسگرهای شیمیایی و ذخیره‌سازی قابل‌فشرده‌سازی برای تجزیه دی‌اکسیدکربن سلول‌های سوختی هیدروژن میسر می‌کند.

با مناسب‌کردن میزان آزادسازی، دانشمندان می‌توانند این چهارچوب‌ها را برای تحویل دارو و پایه‌ریزی واکنش‌های شیمیایی با هدف تولید هر چیزی از پلاستیک گرفته تا غذا، سازگار کنند.

به گفته پیت چوپاس، شیمی‌دان حاضر در این پروژه، این امر فقط راه را برای متخلخل‌بودن مواد جدید باز نمی‌کند بلکه همچنین دسترسی محققان به ساختارهای جدید برای گزینش‌پذیری و نرخ‌های جدید آزادسازی را امکان‌پذیر می‌کند.

منبع:isna.ir

به گزارش خبرگزاری مهر، مصرف کنندگان مواد مخدر در میان سه نوع جمعیت مستعد ابتلا به ایدز در صدر هستند. از این رو دانشمندان اعتقاد دارند که مصرف این قرص به صورت روزانه می تواند احتمال ابتلای آنها به ایدز را تا 50 درصد کاهش دهد.

نخستین آزمایش ارزیابی اینکه آیا درمان پیشگیرانه با داروهای ایدز می تواند بر نرخ ابتلا به ایدز مصرف کنندگان مخدر کمک کند نشان داده است که مصرف روزانه قرصهای " tenofovir disoproxil fumarate " به عنوان داروی ضد رترو ویروس، ابتلا به اچ آی وی را تا 48.9 درصد در مقایسه با دارونما کاهش داده است.

نتایج این تحقیق در مجله پزشکی لنست منتشر شده است.

یک تیم از محققان به ریاست کاچیت چوپانیا و مایکل مارتین رئیس تحقیقات بالینی وزارت بهداشت تایلند با استفاده از 2400 شرکت کننده در 17 کلینیک درمان اعتیاد در تایلند این تحقیقات را انجام داده اند.

نیمی از شرکت کنندگان روزانه یک دوز تنوفوویردهانی مصرف می کردند و سایرین از دارونما استفاده کردند. همه شرکت کنندگان در این آزمایش ماهانه در آزمایش اچ آی وی و جلسات مشاوره کاهش ریسک شرکت می کردند علاوه بر این آنها به درمانهای ترک اعتیاد نیز دسترسی داشتند. این افراد طی چهار سال تحت نظر محققان بودند.

به طور کلی 17 شرکت کننده در گروهی که داروی تنوفوویر مصرف می کردند به اچ آی وی مبتلا شدند اما این میزان در گروهی که دارونما مصرف می کردند به 33 نفر رسید به این معنا که خطر اچ آی وی در گروهی که داروی ایدز را به عنوان داروی پیشگیری مصرف کرده بودند تا 48.9 درصد کاهش یافت.

تحلیلهای بعدی نشان داد که نتیجه حفاظتی دارویهای ضدویروسی وقتی که شرکت کنندگان کاملا داروهای تجویزی را رعایت کرده بودند در بیشترین سطح خود قرار داشت.

تحقیقات پیشین از استفاده داروهای ایدز به عنوان داروی پیشگیری روی کاهش خطر انتقال اچ آی وی مادر به نوزاد خبر داده بودند.

ایدز یا سندرم نقص ایمنی اکتسابی نوعی بیماری است که در دستگاه ایمنی و توسط ویروس نقص ایمنی (HIV) ایجاد می‌شود. بیماری ناشی از ویروس HIV دارای سه مرحله اصلی عفونت حاد، دوره نهفتگی و ایدز است.

بدون درمان، مدت زمان زنده ماندن پس از عفونت HIV به طور متوسط 9 تا 11 سال تخمین زده می ‌شود، که به نوع HIV نیز بستگی دارد.