یکی از راه‌هایی که می‌تواند از گسترش سرماخوردگی در خانه جلوگیری کند، این است که اعضای خانواده مسواک‌هایشان را جدا از هم نگهداری کنند، یعنی طوری آنها را قرار دهید که با یکدیگر تماس نداشته باشند.

پیشگیری واقعا بهتر از درمان است، بنابراین در اینجا چند راه حل عجیب برای جلوگیری از سرماخوردگی ذکر می‌کنیم:

1- دست‌هایتان را بشویید. هر بار که شما به دکمه آسانسور، دسته تردمیل، دستگیره درب‌ها یا غیره دست می‌زنید، دست‌هایتان میلیون‌ها میکروب به خود جذب می‌کنند. به همین دلیل است که متخصصان معتقدند شستن دست‌ها بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های مختلف است. حداقل حدود 20 ثانیه دست‌هایتان را با آب و صابون بشویید و بین انگشت‌ها و زیر ناخن‌هایتان را هم فراموش نکنید. اگر به آب و صابون دسترسی نداشتید، از ضدعفونی کننده‌هایی که در ترکیبات آنها الکل وجود دارد، استفاده کنید.

2- بیشتر معاشرت کنید.حتما می‌دانید که دوستی‌ها و روابط اجتماعی گسترده و صحیح، اثرات مضر هورمون‌های استرس را کم می‌کند. اما تحقیقات جدید نشان داده است که هرچه دوستان بیشتری داشته باشید، سالم‌تر خواهید بود. پزشکان به 83 دانشجوی سال اول دانشگاه، واکسن آنفلونزا تزریق کردند و متوجه شدند که تعداد آنتی‌بادی‌های مبارزه با بیماری آنفلونزا در بدن افرادی که روابط اجتماعی بیشتری دارند، بیشتر از کسانی است که روابط محدوتری دارند.

3- مسواک‌هایتان را جداگانه نگهداری کنید. وقتی یکی از افرادی که در خانه شما زندگی می‌کند دچار سرماخوردگی می‌شود تقریبا جلوگیری از سرایت آن به افراد دیگری که در همان خانه زندگی می‌کنند، غیر ممکن است و احتمالا شما هم بعد از مدتی، سرفه کردن و عطسه کردن را آغاز می‌کنید.

یکی از راه‌هایی که می‌تواند از گسترش سرماخوردگی در خانه جلوگیری کند، این است که اعضای خانواده مسواک‌هایشان را جدا از هم نگهداری کنند، یعنی طوری آنها را قرار دهید که با یکدیگر تماس نداشته باشند.

4- به نظافت آشپزخانه بیشتر توجه کنید. هر روز حوله مخصوص خشک کردن ظروف‌تان را عوض کنید. هیچ وقت از حوله‌ای که برای خشک کردن دستان‌تان استفاده کرده‌اید، برای خشک کردن ظرف‌ها استفاده نکنید. بهتر است اجازه دهید ظرف‌ها با جریان هوا خشک شوند.

اسکاچ ظرفشویی را همیشه کاملا بشویید و اگر تا مدتی آنها را نمی‌خواهید (مثلا شب تا صبح) در جایی قرار دهید که خشک شوند. همچنین هر چند مدت یک بار، آنها را عوض کنید.

این درحالی است که نزدیک شدن یک جبهه سرد که انتظار می رود دمای سردتر هوا و بادهای شدید و اندکی باران را در نیومکزیکو به همراه داشته باشد، مأموریت وی را به تعویق انداخته است.

این گروه انتظار دارد که این شرایط جوی تا روز سه شنبه به طرز چشمگیری مناسب شود. در این صورت در زمان طلوع خورشید یک بالون بزرگ که با هیلیوم پر شده است از شهر راسول در جنوب شرق نیومکزیکو به بالا می رود و بامگارتنر، لباسش و یک کپسلول 1315 کیلوگرمی را با خود به ارتفاع 36 هزار و 576 متری می برد.

این خلبان 43 ساله بی بام قرار است با قدم گذاشتن روی آسمان رکورد چتربازی 50 ساله را بشکند. درحال حاضر این رکورد متعلق به پرش آزاد کاپیتان جو کیتینگر از نیروی هوایی آمریکا است که سال 1960 از ارتفاع 31 هزار و 333 متری به زمین پرید.

اگرهمه چیز طی برنامه پیش برود، بامگارتنر نخستین چتربازی می شود که مانع صوتی را شکسته است. همچنین وی رکوردی برای بلندترین پرش آزاد و بالاترین سفر بالونی انسان ثبت کرده است.

پرش بامگارتنر نیازمند شرایط آرام است چرا که این بالن 55 طبقه ای بسیار ظریف است به طوری که بالون آن از ماده ای ساخته شده که 10 بار ظریفتر از یک کیسه پلاستیکی ساندویچ است و به سادگی تحت تأثیر بادهای قوی صدمه می بیند.

این گروه اظهار داشتند که در صورت وزش باد با سرعت 3.2 کیلومتر در ساعت عملیات خود را لغو می کنند.

این تیم تلاش رکورد شکن بامگارتنر را به عنوان پرش از لبه فضا توصیف کرده اند. اگرچه به طور کلی فضا از ارتفاع 100 کیلومتری زمین درنظر گرفته می شوند.

ممکن است این اقدام به نظر دیوانگی محض برسد اما هیچ کس جز فردی که 20 سال در وزرشهای سخت شرکت کرده دست به این کار نمی زند. یک گروه از مهندسان، پزشکان و خلبانها که 5 سال تمام در کنار بامگارتنر کار کرده اند تلاش می کنند که اطمینان حاصل کنند وی زنده می ماند.

برای مثال حضور دکتر جاناتان کلارک این عملیات با یک علت شخصی صورت گرفته است. از وقتی که وی همسر فضانورد خود را در سال 2003 زمانی که شاتل فضایی کلمبیا بالای تگزاس از هم پاشید، از دست داد، این جراح هوایی ناسا زندگی خود را وقف بهبود شانس زنده ماندن فضانوردان در فجایع مشابه در ارتفاع بالا کرده است.

باتری‌های قابل شارژ لیتیوم - یون در اکثر دستگاه‌های الکترونیکی قابل حمل استفاده می‌شوند. با توجه به افزایش تقاضا برای این فلز و وجود منابع لیتیوم در برخی مناطق خاص جهان از جمله بولیوی، شیلی، آرژانتین و چین، محققان ژاپنی تحقیقات گسترده ای برای یافتن جایگزینی برای این فلز را آغاز کردند.

محققان دانشگاه توکیو به سرپرستی پروفسور «شینیچی کومبا» در تحقیقات خود برای استفاده از مواد ارزان تر مانند مواد بکار رفته در باتری های سدیم - یون، به ساکارز موجود در شکر رسیدند.

در فرآیندی موسوم به «پیرولیسیس» یا تجزیه در اثر حرارت، ساکارز تا دمای یک هزار و 482 درجه سانتیگراد در یک محیط عاری از اکسیژن گرم شده و پودر کربن سخت تولید شد که درون یک سلول سدیم - یون قرار گرفته و امکان افزایش 20 درصدی ذخیره شارژ در مقایسه با باتری های لیتویم را فراهم می‌کند.

پروفسور «کومبا» پیش بینی کرده است که باتری‌های قابل شارژ مبتنی بر شکر که هزینه‌های تولید را بطور چشمگیری کاهش می‌دهد، تا پنج سال آینده به تولید تجاری برسند.

اکسیدهای نیتروژن یکی از برجسته‌ترین آلاینده‌های هوا بوده که از اگزور خودروهای دارای موتور درون‌سوز منتشر شده و منجر به آسم و دیگر بیماریهای تنفسی می‌شود.

این دانشمندان مدعی شده‌اند که یک فرد دارای پوشاک شسته شده با این افزودنی که «CatClo(مخفف پوشاک کاتالیستی)» نام داشته، با یک روز گردش در شهر می‌تواند میزان اکسیدهای نیتروژن تولید شده توسط یک خودروی خانوادگی متوسط در یک روز را پاک کند.

این افزودنی یک مایع شستشوی حاوی نانوذرات دی‌اکسید تیتانیوم ضد آلاینده بوده که در نور روز اکسیدهای نیتروژن را در پارچه در مواجهه با هوا، اکسیده می‌کنند. این اکسیدهای نیتروژن درمان شده که بی‌بو، بی‌رنگ و بدون خطر آلایندگی شده‌اند، پس از آن یا در تعرق فرد حل شده یا با شستشوی بعدی از بین می‌روند.

به گفته محققان خود این مایع کاملا بی‌ضرر بوده و برای کاربر قابل شناسایی نیست. همچنین از آنجایی که نانوذرات دی‌اکسید تیتانیوم به پارچه می‌چسبند، هر لباس تنها به یک بار شستشو با این افزودنی نیاز دارد.

از آنجایی که CatClo فوتوکاتالیستی بوده و به نور خورشید برای واکنش نشان دادن نیاز دارد، لباسها در طول روز بهتر می‌توانند این ویژگی خود را به نمایش بگذارند.

به ادعای این محققان CatClo می‌تواند حدود پنج گرم از اکسیدهای نیتروژن را در طول یک روز از هوا پاکسازی کند که تقریبا به اندازه میزان تولید شده این ماده توسط اگزوز یک خودروی معمولی است.

این ماده علاوه بر بهبود بخشیدن کیفیت هوا می‌تواند برای افراد دچار بیماری‌های تنفسی با ارائه هوای تنفسی بهتر با پوشیدن لباسهای درمان شده با این افزودنی مفید واقع شود.

این افزودنی بخصوص بر روی پارچه‌های جین عملکرد خوبی داشته که در پی آن یک نمایشگاه «حوزه لباس جین» با تاکید بر این فناوری در جشنواره علم منچستر در اواخر ماه اکتبر آغاز بکار خواهد کرد.

ایده اصلی این پروژه قرار دادن یک ملخ هلی کوپتر در بالنی که تا ارتفاع 300 متر بالا می رود،‌ است. این بالن توسط یک کابل به زمین متصل شده و از این کابل برای انتقال نیروی الکتریسیته به تأسیسات روی زمین بهره برداری می شود.

مهندسان شرکت آلتائروس که ریشه در موسسه فناوری ماساچوست (MIT) دارند مطالعاتی در این زمینه انجام داده اند که نتایج آن نشان می دهد تبادل انرژی در ارتفاع 300 متری دوبرابر میزانی است که در ارتفاع 100 متری صورت می گیرد. برای مثال اگر توربینهای بادی در بالای یک برج با ارتفاع 100 متر قرار داده شوند انرژی که تولید می کنند نیمی از انرژی است که توربین بادی در ارتفاع 300 متری ارائه می کند.

راه حل بالون برای توربینهای بادی به جای مستقر کردن توربینها بالای برجها به معنای کاهش هزینه ها است به طوری که براساس اعلام محققان این هزینه ها تا 65 درصد کاهش می یابد.

از سوی دیگر تأثیرات زیست محیطی توربینهای بالونی نیز کاهش می یابد چرا که صدای آنها بسیار کمتر از توربینهای بادی عادی خواهد بود. زمان ساخت و هزینه های نگاهداری از آن نیز کاهش خواهد یافت.

براساس اعلام این شرکت، مهندسان قرار است توربینهایی بالاتر از سطح گردبادها بسازند.

یک نمونه اولیه با قطر 10.7 متر در ایالت مین آمریکا آزمایش شده است. این شرکت درحال حاضر به دنبال سرمایه گذار برای ساخت یک بالون حلقه ای با ملخ بادی است.

توربین بادی، وسیله ‌ای برای تبدیل انرژی جنبشی باد به انرژی مکانیکی است. این توربینها در حال عادی در دو نوع با محور افقی و با محور عمودی ساخته می‌ شوند. توربین‌های بادی کوچک برای کاربردهایی مانند شارژکردن باتری ‌ها و یا توان کمکی در قایقهای بادبانی مورد استفاده قرار می ‌گیرند، در حالی که توربین‌های بادی بزرگ تر با چرخاندن ژنراتور، به عنوان یک منبع تولید انرژی الکتریکی به‌شمار می ‌روند.

استفاده از انرژی باد پیشینه طولانی مدتی داشته و به حدود سده 2 پیش از میلاد در ایران باستان باز می ‌گردد. برای نخستین بار، ایرانیان موفق شدند با استفاده از نیروی باد، چرخ چاه را به گردش درآورده و آب را از چاه ‌ها به سطح مزارع برسانند.

شیر دادن به ماهی به سبک نوزاد

محققان این مرکز علمی با مطالعه بر گروهی از افراد میانسال سالم دریافتند که خوردن روزانه یک عدد سیب به مدت چهار هفته، 40 درصد از سطوح مواد مرتبط با بروز سختی شریان‌ها را کاهش می‌دهد.

مصرف کپسول‌های حاوی "پلی فنول"_ نوعی آنتی اکسیدانی که در سیب یافت می‌شود نیز نتایج مشابهی را به همراه دارد اما به اندازه خود سیب ثمربخش نیست.

طی این مطالعه، پژوهشگران متوجه شدند که سیب میزان "لیپوپروتئین باچگالی کم" را که به آن اصطلاحا کلسترول بد یا (LDL) می‌گویند، کاهش می‌دهد.

هنگامی که LDL برای اکسیده شدن با رادیکال‌های آزاد واکنش نشان می‌دهد، احتمال زیادی وجود دارد که کلسترول باعث افزایش التهاب و آسیب بافتی شود.

زمانی که LDL اکسید می‌شود، ساختاری به خود می‌گیرد که منجر به وجود آمدن تصلب (سخت شدن) شریان می‌شود.

به گفته دکتر " روبرت دیسیل وسترو"، سرپرست این پژوهش، با خوردن یک سیب در روز به مدت 4 چهار هفته، تاثیرات شگفت انگیز و چشمگیر آن را بر اکسیده شدن LDL کشف کردیم و این کاهش 40 درصدی را می‌توان به حالتی تعبیر کرد که فردی را با عروق کرونری (قلبی) عادی با شخص مبتلا به بیماری عروق کرونر مقایسه کنیم.

این پژوهش در مجله "Functional Food"منتشر شده است.