اگرچه فناوری نسبتا جدید چاپ سه بعدی تاکنون برای ساخت اجسام مختلفی از یک لباس نایلونی تا یک سلاح گرم مورد استفاده قرار گرفته اما یک شرکت هلندی درحال تلاش برای ساخت نخستین جهان با فناوری چاپ سه بعدی است.

مهندسان شرکت معماری DUS در آمستردام هلند با استفاه از چاپگر سه بعدی شش متری که به آن کامرمیکر ( به معنای خانه ساز در زبان هلندی) گفته می شود در نظر دارند اجزاء این خانه را با استفاده از مواد پلاستیکی چاپ کنند.

هر کدام از بخشهای این خانه، پیش از چاپ اندازه نهایی، در مقیاس کوچکتر چاپ شده است.

درحال حاضر این چاپگر سه بعدی در پارک معماران هلندی قرار دارد و عموم مردم می توانند از آن دیدن کنند. فرآیند تولید نخستین خانه ساخته شده با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی آغاز شده است و سازندگان قصد دارند که کل نمای این خانه که در مقابل رودخانه قرار دارد و همچنین لابی داخلی ساختمان را تاپایان سال جاری میلادی بسازند.

سازندگان در مراحل بعدی آشپزخانه ساخته شده با چاپ سه بعدی، اتاق مطالعه، انبار و اتاق مهمان را به این ساختمان اضافه می کنند.

این خانه در مجاورت کانال آمستردام در شمال این شهر بنا می شود و به عنوان نمایشگاه و مرکز تحقیقات فناوری چاپ سه بعدی مورد استفاده قرار می گیرد.

شرکت معماری DUS به ساخت معماریهای موقتی خود شناخته شده و اعلام کرده است که ساختار این خانه در معرض تغییر است و همگام با پیشرفت فناوری سه بعدی ساختار این خانه نیز تغییر می کند.

این درحالی است که هنوز مشخص نشده است که آیا این خانه به عنوان یکی از ملحقات دائمی به فضای شهری آمستردام محسوب می شود یا خیر، اما در مراحل کنونی انتظار می رود که این ساختمان به مدت سه سال در همین نقطه باقی بماند.

یک شرکت دیگر در آمستردام نیز طرحهای خود را برای ساخت یک خانه چاپی اعلام کرده است. این خانه چاپی توسط شرکت معماری یونیورسال طراحی شده و شکل آن شبیه نوار موبیوس است، این شکل موجب می شود که این خانه به صورت یکسره توسط چاپگر ساخته شود.

نوار موبیوس نواری است که دو لبه آن بر هم قرار گرفته و حلقه ‌ای را بوجود می‌آورد. البته باید یک لبه انتهایی قبل از اتصال به لبه دیگر نیم دور چرخانده شود. می‌ توان بین هر دو نقطه از سطح این نوار، بدون قطع کردن لبه آن، خط ممتدی کشید. بنابراین نوار موبیوس فقط یک سطح و فقط یک لبه دارد.

این خانه به وسیله چاپگر سه بعدی به نام " D-Shape" که حتی از چاپگر شش متری کامرمیکر بزرگتر است، ساخته خواهد شد./خبرگزاری مهر

مطالعات جدید در حوزه علم عصب‌شناسی به رهبری یک محقق ایرانی، به این پرسش پاسخ می‌دهد که چرا گوش‌دادن به موسیقی به اندازه یک فیلم پلیسی جذاب است.

در این پروژه که در «موسسه تحقیقاتی روتمن» در کانادا انجام شد و رهبری آن را نیلوفر سلیم‌پور، محقق ایرانی، بر عهده داشت، از گروهی از شنوندگان موسیقی خواسته شد که به نمونه‌های کوتاه از 60 ترانه‌ای که هرگز نشنیده بودند، اما به سبکی بودند که آن‌ها با آن آشنایی داشتند، گوش دهند.

این 19 داوطلب که متشکل از 10 مرد و 9 زن بین سنین 18 تا 37 سال بودند، سپس ترک‌هایی را سفارش دادند که حداکثر دو دلار ارزش داشتند.

برای این که پروژه واقع‌گرایانه‌تر به نظر برسد، هر یک از داوطلبان هزینه خود را پرداختند و یک سی دی از گزیده‌ای از ترک‌های مورد علاقه‌شان به آن‌ها داده شد.

هنگامی که این افراد به موسیقی گوش می‌دادند، با استفاده از MRI از مغز آن‌ها اسکن گرفته شد و مشخص شد زمانی که آن‌ها ترانه خاصی را دوست داشتند، نواحی بسیاری در مغزشان تحریک می‌شد.

با این حال، فقط زمانی که آن‌ها تمایل داشتند هزینه‌ای بابت این ترانه‌ها بپردازند، ارتباط قوی با یک ناحیه در مغز موسوم به nucleus accumbens به طور خاص وجود داشت. این ناحیه مسئول حس "تعجب خوشایند" است.

به گفته سلیم‌پور، شاید تعجب‌آور به نظر برسد اما مردم از نقض انتظاراتشان لذت می‌برند.

در دنیای باستان، مدرسان فن بلاغت به خوبی از این نکته آگاه بودند که یکی از شیوه‌های جلب توجه مردم ایجاد انتظارات و سپس انکار آن‌هاست.

فرانسیس بیکن فیلسوف قرن 17 نیز در مقاله‌ای اظهار می‌کند که "حتی در فریب خوردن نوع لذت وجود دارد."

اما مفهوم این ادعا آن است که چنین ترفندی فقط هنگامی کارساز است که "فریب دادن" بیش از اندازه طولانی نباشد زیرا نقض انتطارات تا زمانی که کوتاه‌مدت است، کارآمد است.

در موسیقی اصطلاحی به نام "آهنگ قطع‌شده" وجود دارد که در آن به نظر می‌رسد که قطعه‌ای موسیقی به پایان می‌رسد اما در دقیقه آخر به یک مقصد غیرمنتظره می‌رسد.

شنونده از این امر لذت می‌برد زیرا این یک شوک خوشایند است و می‌داند که سرانجام قطعه به پایان مناسب و درستی ختم می‌شود./ایسنا

"رومن میستیوک" طراحی است که به تازگی برای پژو یک خودروی بسیار متفاوت را کشیده است تا دیگر نگرانی برای جای پارک آن نداشته باشید چرا که می توانید آن را به دیوار ساختمان و پشت پنجره بچسبانید.

تا به حال خودروهای بسیاری را با موتورهای الکتریکی یا طرح های متفاوت برای آینده معرفی کرده ایم اما گاهی اوقات طرح ها از سطح های پایین جدا شده و امکاناتی ماورایی را همراه خود می آورند."رومن میستیوک" طراحی است که به تازگی برای پژو یک خودروی بسیار متفاوت را طراحی کرده است تا دیگر نگرانی برای جای پارک آن نداشته باشید چرا که می توانید آن را به دیوار ساختمان و پشت پنجره بچسبانید.

این خودرو با سیستم خاصی که دارد می تواند به دیواره چسبیده و به صورت عمودی حرکت کند از این رو از ساختمان بالارفته و درکنار پنجره شما قرار می گیرد. صندلی های این خودرو حالت خود را عوض کرده و طوری تنظیم می شود که بتوانید از کف خودرو به داخل خانه بروید.
چهره خارجی این خودرو به نوعی است که تماما از پنجره ساخته شده است و ظاهری بسیار عجیب دارد. همچنین تنها دوچرخ این خودرو پیدا است و نیروی آن ها با استفاده از باتری تامین می شود.پژو "مترومورف" طرحی است که می تواند بسیاری از مشکلات ترافیکی یا حتی جای پارک را برای همیشه بر طرف کند همچنین این خودرو طرحی بسیار بزرگ خواهد بود که امی تواند خودروسازی را متحول کند.

منبع:yjc.ir

ساخت شنلهای نامرئی بزرگ برای مخفی کردن انسان

دانشمندان نحوه ساخت شنلهای نامرئی بزرگی را نشان داده اند که حتی می توانند یک انسان و یا یک ماهواره در مدار زمین را پنهان کند.

به گزارش مهر، درحالی که علاقه به شنلهای نامرئی به شیوه هری پاتر افزایش یافته است، محققان در آمریکا یک حقه ساده نشان دادند که سالها توسط تردستان برای ایجاد تأثیر مطلوب استفاده شده است.

دانشمندان با استفاده از لنزها و آینه های عادی توانستند نور را دور یک منطقه از فضایی که می خواهند پنهان شود، هدایت کنند.

طی ده سال گذشته، دانشمندان دو راه اصلی تولید شنلهای نامرئی را بررسی کرده اند.

تحول علم نورشناسی دربرگیرنده خم کردن نور اطراف یک شی است تا به نظر برسد که شی این منطقه وجود ندارد. فرامواد که مواد مصنوعی هستند که می توانند همان هدف را با استفاده از خواص نوری به دست آورد راه دوم بررسی شده توسط دانشمندان بوده است.

جان هاول از دانشگاه روچستر نیویورک و بنجامین هاول نشان داده اند که چگونه می توان با استفاده از یک آرایه از لنزها و آینه ها به منظور هدایت نور در یک منطقه از فضا، دستگاهی نسبتا بزرگ ساخت که یک فرد را از نظر مخفی کند.

تصاویر منتشر شده توسط این دو دانشمند نشان می دهد که آنها چگونه توانسته اند اشیاء را پنهان کنند.

هاول اظهار داشت: این حجم برای پنهان کردن یک انسان کافی است اما سادگی آن چون استفاده از شنل نامرئی توسط هری پاتر نیست.

این طراحی سالها مورد استفاده بوده است اما محققان دانشگاه روچستر اظهار داشتند که آنها تنها می خواستند نشان بدهند که افزایش مقیاس آن چقدر ساده است.

مهمترین نقطه ضعف این روش این است که شی پنهان شده تنها از یک جهت به چشم نمی رسد و مشاهده آن از جهتهای دیگر جسم را نمایان می کند.

این درحالی است که محققان اظهار داشتند که این دستگاه دارای ارزش است به ویژه در پنهان کردن ماهواره هایی که در مدار بالایی تا میانه زمین حرکت می کنند./مهر