" اندی ریجوِل " ، Andy Ridgwell ، استاد دانشگاه بریستول در انگلیس ، و یکی از طراحان این تحقیق علمی ؛ در این باره گفت : با مطالعه پیشینه تاریخی زمین ، به این نتیجه رسیده ایم که در 300 میلیون سال گذشته ، مقدار اسیدی شدن آب اقیانوس ها ، به حد کنونی نبوده و بررسی های علمی این موضوع را روشن کرده است که انتشار بیش از اندازه گاز دی اکسید کربن در جو زمین بر اثر فعالیت های صنعتی و دیگر اقدامات بشری ، و جذب این گاز در آب اقیانوس ها ، افزایش بیش از پیش مواد اسیدی در آب دریاها و اقیانوس ها را سبب شده است .

پژوهشگران می گویند ، اسیدی شدن بیش از اندازه آب دریاها و اقیانوس ها ، تهدیدی بزرگ برای حیات جانوری و گیاهی این آب ها و مرگ آبزیانی همچون ماهی های آزاد و صدف ها و نیز نابودی تپه های مرجانی به شمار می رود .

دانشمندان می گویند ، در 100 سال گذشته ، مقدار دی اکسیدکربن موجود در جو کره زمین ، با 30 درصد افزایش ، به 393 بخش بر میلیون در حجم (ppm) رسیده است .

به گفته پژوهشگران ، افزایش مقدار مواد اسیدی در آب اقیانوس ها ، این امکان را که اقیانوس ها دستخوش تحولاتی مشابه با تحولات دوران گذر از دوره های زمین شناسی پالئوسن به ایوسن در 56 میلیون سال بشوند ، افزایش می دهد.

پس از دو برابر شدن غیر قابل توضیح مقدار دی اکسید کربن در جو کره زمین ، دمای این کره خاکی نیز ظرف پنج هزار سال ، حدود شش درجه سانتی گراد افزایش یافته که همین مسئله ، بالا آمدن سطح آب اقیانوس ها را همراه داشته است .

امضای دیجیتالی عبارتست از یک فایل موجود برروی رایانه که اعتبار هویت شما را تایید می‌کند.

امضاهای دیجیتالی توسط برنامه‌های اینترنتی و یا محلی سیستم شما مورد استفاده قرار می‌گیرند تا هویت شما را به فرد دیگری اثبات کنند؛ معمولا امضاهای دیجیتالی با امضاهای الکترونیکی اشتباه گرفته می‌شوند، در حالی که امضاهای الکترونیکی صرفا عبارتند از کپی‌های اسکن شده از یک امضای دستی؛ در برخی کشورها از جمله ایالات متحده آمریکا و کشورهای عضو اتحادیه اروپا، امضاهای الکترونیکی اعتبار قانونی دارند.

اما امضاهای دیجیتالی از بسیاری جهات مشابه امضاهای دستی سنتی هستند، با این تفاوت که جعل یک امضای دیجیتالی خوب بسیار سخت‌تر از جعل یک امضای دستی و مبتنی بر رمزنگاری هستند و باید به شکل مناسبی به کار گرفته شوند تا مفید واقع شوند.

باید گفت یک طرح امضای دیجیتالی نوعا از سه الگوریتم تشکیل شده است؛ یک الگوریتم تولید کلید که کلید خصوصی را به طور یکنواخت و تصادفی از مجموعه‌ای از کلیدهای خصوصی ممکن انتخاب می‌کند. این الگوریتم کلید خصوصی و یک کلید عمومی مرتبط با آن را ایجاد می‌کند؛ یک الگوریتم امضا که یک پیغام و یک کلید خصوصی را دریافت کرده و با رمز کردن پیغام توسط کلید خصوصی فرستنده، امضا را تولید می‌کند.

یک الگوریتم اعتباریابی امضاء که یک پیغام، کلید عمومی و یک امضا را دریافت کرده و اعتبار پیغام را با رمزگشایی امضا توسط کلید عمومی فرستنده و مقایسه حاصل با پیغام اصلی، تایید و یا رد می‌کند.

در این میان دو ویژگی اساسی مورد نیاز است. نخست اینکه امضای تولید شده از یک پیغام ثابت و یک کلید خصوصی ثابت، باید بتواند هویت و اعتبار آن پیغام را با استفاده از کلید عمومی مربوطه مشخص کند. دوم اینکه تولید یک امضای معتبر برای کسی که کلید خصوصی را در اختیار ندارد از لحاظ محاسباتی باید غیرممکن باشد.

دلایل استفاده از امضای دیجیتالی

اما درباره دلایل استفاده از امضای دیجیتالی باید گفت، تایید هویت این کار به وسیله بررسی و تایید اعتبار این اطمینان را ایجاد می‌کند که آیا کاربر همان کسی که ادعا می‌کند هست یا خیر. وقتی مالکیت کلید خصوصی یک امضای دیجیتالی به یک فرد خاص متعلق باشد، یک امضای معتبر نشان می‌دهد که آن پیغام قطعا توسط همان فرد ارسال شده است. اهمیت این موضوع به خصوص در زمینه‌های مالی روشن می‌شود.

امضاهای دیجیتالی تمامیت داده را تضمین می‌کنند و کاربر نگران این موضوع نخواهد بود که داده تصادفا یا عمدا جایگزین شده باشد.

اگرچه رمزنگاری محتویات پیغام را پنهان می‌کند، تغییر محتوای پیغام رمز شده بدون فهمیدن محتوای آن ممکن است، اما اگر یک پیغام امضای دیجیتالی داشته باشد، هر تغییری پس از امضا در این پیغام، امضا را غیرمعتبر می‌سازد. علاوه بر این، هیچ راه موثری برای تغییر یک پیغام و امضای آن و تولید یک پیغام جدید با امضای معتبر وجود ندارد.

باید گفت امضاهای دیجیتالی محرمانگی را تضمین می‌کنند و اطمینان می‌دهند که پیغام‌ها فقط توسط افراد شناخته شده و مجاز بازگشایی می‌گردند؛ زمان‌سنجی امضاهای دیجیتالی همچنین تاریخ و ساعت را نیز اعتبارسنجی می‌کنند. به همین دلیل فرستنده یا گیرنده نمی‌توانند درباره ارسال یا دریافت پیغام ادعای نادرستی مطرح کنند.

اجزای تشکیل دهنده امضای دیجیتالی

کلید عمومی: این کلید بخشی از سیستم تایید اعتبار است که هر کسی می‌تواند یک کپی از آن را در اختیار داشته باشد.

نام و آدرس ای‌میل: این بخش به عنوان اطلاعات ارتباطی و برای اینکه مشاهده کننده قادر به شناختن جزئیات باشد لازم است.

زمان انقضای کلید عمومی: این بخش از امضا برای این است که امضا در گذر زمان تغییر کرده و سوء استفاده غیر ممکن باشد.

نام شرکت: این بخش مشخص کننده شرکتی است که امضا به آن متعلق است.

شماره سریال شناسه دیجیتالی: این بخش عدد یکتایی است که برای ردیابی به امضا ضمیمه شده است.

امضای دیجیتالی CA: این امضایی است که توسط مرجعی که امضاها را تعریف و تایید می‌کند، ایجاد شده است.

*مرکز گواهی هویت (CA)

یک مرکز گواهی هویت (CA) درحقیقت مانند یک دفترخانه اسناد رسمی عمل می‌کند که الکترونیکی است. اسناد منتشر شده توسط این مرکز از اعتبار حقوقی و قانونی برخوردارند. وظیفه این مرکز نگهداری کلیدهای عمومی افراد و مشخصات آن‌ها و صدور گواهی تایید تعلق یک کلید به یک فرد است.

یک گواهی تایید عبارت است از سندی که مشخصات صاحب یک کلید به همراه کلید عمومی آن فرد را در بر دارد. اگر فردی دارای کلید عمومی و خصوصی نباشد، می‌تواند از CA درخواست کرده و زوج کلید خود را دریافت کند. هم‌چنین اگر فردی بخواهد کلید عمومی یک فرد دیگر را پیدا کند، می‌تواند مشخصات وی را به CA داده و گواهی هویت فرد مزبور را دریافت کند.

بر اساس گزارش مرکز امداد و هماهنگی عملیات رخدادهای رایانه‌یی (ماهر) که اطلاعات این گزارش از آن برگرفته شده است، البته خود این گواهی نیز توسط CA امضاء دیجیتالی می‌شود. فرد درخواست کننده با استفاده از کلید عمومی خود CA که به کاربران اعلان می‌شود، گواهی را رمزگشایی کرده و از صحت اطلاعات آن و تایید آن توسط CA اطمینان حاصل می‌کند.

برخی مراکز غیر معتبر در اینترنت نیز کلیدهایی را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. اما کاربران باید حتما از این کلیدها اجتناب کرده و کلیدهای عمومی را صرفا از مراکز معتبر دریافت کنند. چرا که این کلیدهای غیرمعتبر، می‌تواند باعث لو رفتن پیغام محرمانه کاربران شود.

«حسام آل‌شریف» و همکارانش از دانشگاه علوم و فناوری «ملک عبدالله» نشان داده‌اند که الکترودهای سه‌بعدی به طور بالقوه در مقایسه با مواد الکترودی مخلوطی مرسوم، مزایای زیادی دارند.

مشخصات الکترودهای MnO2-CNT-اسفنج: (a) دید کلی از این الکترود متخلخل سه‌بعدی؛ (b) نانوذرات MnO2 به صورت یکنواخت روی اسفنج - CNT ترسیب شده‌اند؛ (c) بزرگنمایی نانوذرات MnO2 متخلخل روی این اسفنج، شکل کوچک ریخت‌شناسی یک ذره شبه گل MnO2 منفرد

فرایند ساخت این ابرخازن‌های مبتنی بر اسفنج شامل چهار مرحله است؛ ابتدا یک اسفنج قابل ‌دسترسی به صورت تجاری به وسیله آب و استون تمیز می‌شود، سپس بعد از خشک کردن به صورت روبان کوچکی بریده می‌شود، این روبان‌ها با یک جوهر نانولوله کربنی (CNT) روکش‌دهی می‌شوند و در نهایت، این محققان نانوذرات دی‌اکسید منیزیوم (MnO2) را روی این اسفنج روکش‌داده شده با نانولوله کربنی، رسوب می‌دهند.

«آل‌شریف» می‌گوید: به واسطه انعطاف‌پذیری مکانیکی نانولوله‌های کربنی و برهم‌کنش‌های واندروالس قوی بین سلولز اسفنج ماکرومتخلخل و نانولوله‌های کربنی، این نانولوله‌ها را می‌توان به آسانی روی بدنه یک اسفنج روکش‌دهی کرد و اسفنج عایق را با یک فرایند خشک‌کردن و غوطه‌وری ساده، بسیار رسانا کرد.

این محققان با آزمایش این اسفنج روکش‌داده شده با نانولوله متوجه شدند که آن هنوز طبیعت ماکرومتخلخل خود را حفظ کرده و بنابراین آرایش پیچیده خلل و فرجِ باقیمانده در آن، راه را برای عبور جریان الکترولیت باز می‌کند. این نانولوله‌های کربنی، لایه نازکی روی بدنه این اسفنج تشکیل می‌دهند.

«آل‌شریف» می‌گوید: ما همچنین با تا کردن، پیچاندن و کشیدن مکرر این اسفنج - نانولوله، قابلیت ارتجاعی مکانیکی آن را بررسی کردیم. بعد از همه این آزمایش‌های مکانیکی، این اسفنج همیشه بدون هیچ تغییر شکل دائمی، به شکل اولیه‌اش برمی‌گشت.

این گروه، همچنین عملکرد الکتروشیمیایی ابرخازن‌های اسفنجی خود را آزمایش کرد.

«آل‌شریف» می‌گوید: طبیعت ماکرومتخلخل این اسفنج همراه با طبیعت خلل و فرج نانوذرات MnO2، یک ساختار الکترود متخلخل مضاعف ارائه می‌کند که منجر به رسانایی خوب و دسترسی کامل الکترولیت به MnO2 می‌شود و عملکرد‌ این ابرخازن‌های MnO2-CNT-اسفنج را به طور چشمگیری بهبود می‌دهد.

ما متوجه شدیم که این ابرخازن‌ ظرفیت ویژه بالا، سرعت تخلیه - شارژ بسیار زیاد، پایداری چرخه عالی و چگالی توان و انرژی خوبی نشان می‌دهد.

این محققان، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله «Nano Letters» منتشر کرده‌اند.

نانوذرات فلزات نجیب مانند طلا، نقره یا پلاتین به وفور توسط دانشمندان در حوزه‌های حسگری، انرژی، طیف سنجی و کاتالیست استفاده می‌شود. برای مثال ترکیب نانوذرات طلا و نانومواد کربنی نظیر گرافن و نانولوله کاربرد وسیعی در حسگری زیستی دارد.

محققان با قرار دادن نانوذرات درون یا روی ساختاری گرافیت مانند، نظیر نانولوله کربنی یا گرافن، موفق به ایجاد نانوسیستم‌های هیبریدی آلی-معدنی شدند.

پژوهشگران اخیرا دریافته‌اند که در دمای پایین و حضور نانوذرات طلا بر سطح گرافن می‌توان این ماده را به ‌صورت نانولوله درآورد. آنها نتایج کار خود را در قالب مقاله‌ای تحت عنوان Catalytic Conversion of Graphene into Carbon Nanotubes Via Gold Nanoclusters at Low Temperatures در نشریه «ACS Nano» به چاپ رسانده‌اند.

«الکساندر بیریس»، رهبر این تیم تحقیقاتی از دانشگاه «آرکانساس» می‌گوید: می‌توان ساختار دو بعدی گرافن را در دمای 500 درجه سانتیگراد به صورت ساختار یک بعدی لوله‌ای شکل درآورد.

وی می‌افزاید: ما ثابت کردیم که ساختار گرافن می‌تواند نقش مهمی در فعالیت‌های کاتالیستی طلا داشته باشد، به ‌طوری که این نانوذرات قادرند نقش اصلی را در تشکیل نانولوله‌ها داشته باشند.

«انکلدا درویشی»، استادیار مرکز فناوری نانو و نویسنده اول این مقاله می‌گوید: بر اساس یافته‌های اخیرمان، ما فکر می‌کنیم که گرافن می‌تواند به ساختارهای لوله‌ای شکل درآید، بدون این که نیاز به منبع کربنی دیگری باشد. البته برای این کار به ‌حضور نانوذرات طلا در دمای 500 درجه سانتیگراد نیاز است.

درویشی می‌افزاید: پیش از این مشخص شده بود که طلا یک عنصر بسیار چالش برانگیز در سنتز نانولوله‌های کربنی و دیگر عناصر کربنی است. بر پایه یافته‌های ما می‌توان روشی برای تولید کامپوزیت گرافن/نانولوله کربنی ارائه کرد، بدون این که به زیرلایه دی اکسید سیلیس نیاز باشد. این کار در دمای پایین و فشار اتمسفری و تنها با استفاده از یک گاز حامل امکان‌پذیر است.

این کار نشان می‌دهد که نه تنها از گرافن می‌توان به ‌عنوان زیرلایه جهت فعالیت‌های کاتالیستی نانوذرات استفاده کرد، بلکه در دماهای پایین تولید نانولوله از آن امکان‌پذیر است.

زمانی که محققان از زیرلایه دی اکسید سیلیسیوم برای نانوذرات طلا در همان شرایط استفاده کردند، هیچ نشانه‌ای از تولید نانولوله یا ساختارهای لوله‌ای شکل دیگر دیده نشد.

سنتز نانولوله‌های کربنی در دمای پایین می‌تواند جهت‌های فناوری جدیدی را باز کند.

«هنری مارکرام» محقق موسسه تکنولوژی سوئیس معتقد است، تنها راه فهم درست عملکرد و کارایی مغز انسان، ساخت نمونه‌ای مجازی از مغز است تا بتوان برای آزمایشات مختلف و بررسی کارآیی و ناکارآمدی مغز استفاده کرد.

در پروژه ساخت مغز مجازی انسان، صدها هزار قطعه از پازل مغز از جمله ساختار کانال‌های یونی و مکانیسم تصمیم‌گیری کنار هم قرار می‌گیرند تا یک ابرمدل رایانه‌ای یا مغز مجازی خلق شود.

در صورت محقق شدن این ایده، مغز مجازی قابلیت یادگیری و توانایی‌های پیچیده شناختی مانند مغز انسان را خواهد داشت.

این پروژه بحث برانگیز با اظهار نظرهای متفاوت دانشمندان روبه‌رو شده است؛ برخی معتقدند که مغز مجازی به هیچ عنوان کارآیی نخواهد داشت و برخی دیگر عقیده دارند که این مغز نمی‌تواند عملکردی مشابه مغز انسان داشته باشد.

پروژه مغز مجازی در لیست نهایی دو طرح شاخص اتحادیه اروپا قرار گرفته است و در صورت انتخاب، کمک مالی بالغ بر 1.3 میلیارد دلار به این پروژه اختصاص می‌یابد.

برای اجرای این پروژه باید نخست در خصوص حجم مغز تصمیم‌گیری شود. سپس مدل ریاضی نورون‌ها طراحی شده و از طریق سیناپس‌های مجازی با یکدیگر مرتبط می‌شوند. برای ارسال سیگنال‌های ارتباطی حتی ابررایانه‌ای در مقیاس Exa‌ با قدرت یک میلیارد میلیارد محاسبه در ثانیه نیز نمی‌تواند عملکردی مشابه سرعت مغز انسان داشته باشد.

گام نهایی راه‌اندازی نورون‌ها و سیناپس‌ها برای بررسی عملکرد سیستم مغز مجازی است.

آزمایشاتی بر روی مغز صورت می‌گیرد تا مشخص شود که آیا سلول‌ها و سیناپس‌ها با داده های آزمایشی مطابقت دارند.

محققان باور دارند "سرپوش تفکر" جدید می تواند نیروی ابرانسانی ایجاد کرده و قابلیت تمرکز انسانها و یا کنترل ذهنی جنگ افزارها را ارتقا دهند.

گروهی از اخلاقگرایان بریتانیایی درحال بررسی جنبه اخلاقی ابداعاتی هستند که به واسطه استفاده از توانایی های مغزی کاربردی می شوند. هیات اخلاق زیستی "نوفیلد" یا NCB گروه نظارتی را برای ارزیابی خطراتی که چنین فناوری هایی می توانند در پی داشته باشند به وجود آورده اند.

با در نظر گرفتن احتمال درگیری ها و جنگهای آینده این هیات مستقل در تلاش است تا آنچه منجر به محو شدن خطوط و مرزهای میان انسانها و ماشینها می شوند را تعیین کنند. کاربردهای این فناوری ها از طیف گسترده ای، از پزشکی گرفته تا جنگ افزار و ارتقای توانایی های انسانی برخورداراند و برخی از تکنیکهای این فناوری ها از قبیل شبیه سازی مغزی عمیق در حال حاضر مورد استفاده هزاران بیمار قرار گرفته است.

این هیات نظارت در تلاشند تا دریابند آیا گرفتن تصمیمی تحت تاثیر تراشه الکترونیکی که در مغز کار گذاشته شده است می تواند منجر به از بین رفتن حس مسئولیت پذیری در میان کاربران شود؟

به گفته "توماس بالدوین" از دانشگاه یورک که رهبری این مطالعه را به عهده دارد، مداخله درعملکرد مغز همواره بیم و امید را به همراه یکدیگر برانگیخته است؛ امید درمان بیماری های مرگبار و ترس از عواقبی که تلاش برای ارتقای حافظه انسان بیش از آنچه به صورت طبیعی در توان دارد.

NCB که قصد بررسی موضوعات اخلاقی پیشرفتهای جدید در بیولوژی و پزشکی را دارد، بر روی سه بخش از فناوری های نورونی که منجر به تغییر مغز خواهند شد تمرکز خواهد داشت.

این بخشها متشکل از سطح مشترک مغز-رایانه، تکنیکهای شبیه ساز نورونی مانند شبیه سازی مغزی عمیق و درمان مبتنی بر سلولهای بنیادین نورونی خواهند بود. این تکنولوژی ها در حال حاضر در مراحل مختلف توسعه قرار دارند تا در درمان بیماری های مختلف از قبیل پارکینسون، افسردگی و سکته مغزی به کار گرفته شوند.

در بخش نظامی نیز از این فناوری ها برای توسعه جنگ افزارها و خودروهایی استفاده می شود که می توان آنها را از راه دور و با استفاده از سیگنالهای مغزی کنترل کرد. همچنین این فناوری در صنعت ساخت بازی های رایانه ای کنترل از راه دور نیز بسیار پرطرفدار و درآمد زا بوده است.

با این همه محققان بر روی نگرانی هایی که درباره ایمنی این فناوری ها و تکنیکهای آزمایشی نیازمند به کاشت قطعات الکترونیکی درون مغز و مسائل اخلاقی که درباره استفاده از این فناوری ها در پزشکی و دیگر زمینه ها وجود دارد تاکید دارند.

بر اساس گزارش تلگراف، بالدوین می گوید در صورتی که سطح مشترک مغز-رایانه برای کنترل هواپیماهای نظامی و یا سلاحهای کشتار کنترل از راه دور مورد استفاده قرار بگیرد، چه کسی مسئولیت پی آمدهای چنین اعمالی را به عهده می گیرد؟ آیا چنین فناوری هایی مرز میان انسان و ماشین را محو نخواهد کرد؟

رؤسای توریستی ژاپن امیدوارند که برج 634 متری « توکیو اسکای تری (Tokyo Sky Tree)» به یک جاذبه بزرگ گردشگری برای بازدیدکنندگان خارجی که تعداد آنها پس از فاجعه اتمی فوکوشیما کاهش یافته، تبدیل شود.

این پروژه قرار بود در دسامبر 2011 به پایان برسد؛ اما به دلیل کمبود تدارکات در پی سیل و زلزله ژاپن که در مارس 2011 رخ داد،‌ به تعوق افتاد.

ساخت این برج که در نزدیکی منطقه سنتی و محبوب آساکوسا در شرق توکیو قرار گرفته، در سال 2008 آغاز شد.

برج توکیو اسکای تری از برج 600 متری کانتون در گوانژوی چین و برج 553 متری CN‌ در تورنتو بلندتر بوده و عنوان بلندترین برج ارتباطی جهان را به خود اختصاص داده است که البته با این ارتفاع هنوز در جایگاه دوم بلندترین ساختمانهای جهان قرار دارد. جایگاه اول از آن برج الخلیفه دبی با ارتفاع 828 است.

ساخت این پروژه 806 میلیون دلاری توسط 580 هزار کارگر انجام شده و قرار است بر مناظر زمینی بخشهای غربی توکیو از جمله برج 333 متری توکیو سایه افکند.

این ساختمان از دو عرشه مشاهده در ارتفاع 350 متری و 450 متری و همچنین رستورانها و فضاهای اداری برخوردار است.